عکاسی

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: NIKON D3100
• دیافراگم: f/8
• سرعت شاتر: ۱/۱۶۰۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-100
• فاصله کانونی: ۵۵mm

عکاس: آقای محسن کارآمد

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

زیبایی دنیا از یک نگاه دیگر/ غروب همیشه دلگیر نیست/ (زندگی)

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .

چرا اصلا باید بخواهید عکس پرتره بدون چهره بگیرید؟

احساس در عکس ها، با چیز هایی که برای شامل کردن انتخاب می کنیم و نیز به همان اندازه چیز هایی که رها می کنیم (در کادر نمی آوریم)، منتقل می شود. احساسات سوژه می توانند در ژست بدنش، حالت دست ها و زمینه عکس آشکار باشند. یک عکس پرتره از چهره می تواند به ما بگوید که آن شخص چه شکلی است، درحالیکه یک عکس پرتره بدون چهره می تواند به ما بگوید که آن شخص کیست. با نمایش دادن دست های یک شخص، می توان سن و فعالیت وی را آشکار کرد. تنها به تصویر کشیدن لباس ها می تواند شخصیت را فاش کند. بالا یا پایین بودن شانه ها می تواند روایتگر حال و هوای شخص باشد.

عکس پرتره بدون چهره می تواند از روی عمد با مشاهده شخص و تنها عکاسی از دست ها یا پاهای او گرفته شود. برای عکاسی از سوژه هایی که همکاری خوبی با شما ندارند، می توانید آن ها را از پشت یا در حال انجام کاری که عاشقش هستند به تصویر بکشید.

برای آشکار ساختن یک قسمت از سوژه تان، از نزدیک کراپ کنید. از کراپ کردن (cropping) از روی مفاصل اجتناب نمایید. کراپ کردن از مفاصل می تواند ظاهر قطع شدن ایجاد کند و به عکستان حس ناخوشایندی بدهد. به جای آن از وسط اندام کراپ نمایید.

در مورد المان هایی که در کادر می آورید فکر کنید و اینکه آن ها چگونه به داستانی که قصد دارید نقل کنید کمک خواهند کرد.

از نزدیک کراپ کردن برای نشان دادن دست ها روش قدرتمندی برای آشکار کردن روابط، سن و علاقه مندی های سوژه شما است.

آیا باید کراپ کردن را با دوربین (زوم کردن – نزدیک شدن) انجام دهید یا در مرحله ویرایش؟ انتخاب با خود شماست. سعی کنید کراپ مورد نظر را تا حد امکان با دوربین انجام دهید و سپس کراپ خود را در مرحله ویرایش اصلاح نمایید.

دوربین تان را بر دارید و پرتره های بدون چهره را امتحان کنید. به جزئیات دقت کنید و یک چیز کمی متفاوت خلق کنید. شما هر چند وقت یکبار پرتره های بدون چهره می گیرید؟

منبع

برگرفته از: captureyour365

- - , .

اکثر صحنه های اجسام بی جان هاردی سپوترا (Hardi Saputra) تنها با استفاده از کاغذ و گاهی کمی پارچه ساخته شده اند. هاردی به زیبایی مینیمالیسم و عکاسی اجسام بی جان را با یکدیگر ترکیب کرده و این آثار چشم نواز را خلق نموده است.

امیدواریم عکس هایی که در ادامه می بینید، برایتان الهام بخش بوده و به شما انگیزه بدهند، چراکه این نمونه ها ثابت می کنند برای عکاسی اجسام بی جان موفقیت آمیز، به تجهیزات زیاد و چیدمان های پیچیده یا تجهیزات نورپردازی قدرتمند نیازی نیست.

صفحه هاردی سپوترا در سایت ۵۰۰px

https://500px.com/hardi_wb

منبع

برگرفته از: ۵۰۰px

- - , .

در انتهای ویدیو تونی به تکنیک «نوردهی به راست» اشاره می کند که آموزش کامل آن را می توانید در سایت لنزک مطالعه نمایید.

توضیح دامنه دینامیک در عکاسی

منبع

برگرفته از: Tony Northrup

- - , .

دیافراگم ثابت

از آنجا که لنزهای کیت برای استفاده عمومی طراحی می شوند، تولیدکنندگان به طور خاص به آنها نیاز ندارند تا در یک حوزه خاص برتری داشته باشند.

به عنوان مثال، بیشینه دیافراگم آنها در هر انتهای لنز، به طور کلی حدود f/3.5 در انتهای واید و f/5.6 در انتهای تله فوتو است، که برای استفاده عمومی خوب است اما وقتی که می خواهید به یک عمق میدان کم خاص دست پیدا کنید (یا وقتی سعی دارید به یک سرعت شاتر سریع در نور ضعیف برسید)، چندان عالی نیست.

به همین دلیل، یک لنز با یک دیافراگم «ثابت» – به عبارت دیگر، دیافراگمی که بیشینه دیافراگم یکسانی را در هر دو انتهای فاصله کانونی ارائه می دهد – باید در لیست انتخاب های شما قرار گیرد.

این نه تنها به شما اجازه خواهد داد تا آزادانه بدون نیاز به نگرانی در مورد این تغییر زوم کنید، بلکه چنین لنزهایی به طور معمول به هر حال یک دیافراگم نسبتا باز، معمولا در حدود f/2.8 ارائه می دهند.

این امر به ویژه در انتهای تله فوتوی لنز مفید است، چراکه لنزهای زوم معمولا در اینجا دیافراگم های کوچک تری ارائه می دهند، و این همچنین باید به شما این امکان را بدهد تا هنگام ایزوله کردن سوژه ها به تاری پس زمینه بهتری دست پیدا کنید.

لنزک: منظور از ایزوله کردن سوژه، تار کردن پس زمینه و در نتیجه در مرکز توجه قرار دادن سوژه اصلی است.

برای فهمیدن این که آیا لنز مورد نظر یک دیافراگم ثابت ارائه می دهد، عنوان آن را بررسی کنید؛ در عنوان لنزهای زوم با بیشینه دیافراگم ثابت تنها یک دیافراگم، مانند ۲۴-۷۰mm f/2.8، به جای دو دیافراگم، مانند ۱۸-۵۵mm f/3.5-5.6 بعد از فواصل کانونی نوشته شده است.

تثبیت کننده تصویر

اگرچه امروزه اکثر لنزهای کیت نوعی تثبیت کننده تصویر (image stabilization) را ارائه می دهند – حداقل آنهایی که برای دوربین های بدون تکنولوژی تثبیت تصویر توکار در بدنه خود طراحی شده اند – هنوز هم جا برای ارتقاء گزینه هایی که این ویژگی را ندارند وجود دارد.

اگر دوربین شما تثبیت کننده تصویر ارائه نمی دهد، لنزی که این ویژگی را دارد بررسی کنید. وب سایت تولیدکنندگان نیز باید میزانی که می توان به چنین سیستمی اطمینان کرد را، با حداکثر اثر جبرانی مندرج با مقادیر نوردهی (EV) یا “پله ها – stops” به شما با جزئیات نشان دهد.

این مقادیر می توانند از حدود سه تا پنج استاپ متغیر باشند، بنابراین مدل های مختلف را مقایسه کنید تا ببینید که به چیزی می توانید دست پیدا کنید.

مهر و موم شده در برابر شرایط آب و هوایی (weather sealed)

اگر دوربین شما با نوعی مقاومت در برابر آب و هوا طراحی شده است، ایده خوبی است که از یک لنز با درجه مشابهی از حفاظت استفاده کنید. تولیدکنندگان در بازاریابی خود معمولا میزان مقاومت لنز را شرح می دهند، بنابراین مطمئن شوید که این مورد را بررسی کنید تا از استفاده از آن در شرایطی که باعث صدمه دیدنش می شود خودداری کنید.

لنزک: مهر و موم کردن در برابر شرایط آب و هوایی (Weather Sealing) به محافظت از قطعات داخلی دوربین در مقابل عوامل تاثیر گذار خارجی مثل: رطوبت و گرد و غبار گفته می شود. درجه این مهر و موم کردن یا weather sealing بین تولیدکنندگان و مدل های هر یک از این تولیدکنندگان متفاوت است. همانطور که در نکته بالا اشاره شد، اگر بخواهید مهر و موم شدن در برابر شرایط آب و هوایی را کامل کنید، علاوه بر دوربین باید به دنبال یک لنز مهر و موم شده (weather sealed) نیز باشید. برخی از لنز ها (نه همه آنها) برای تکمیل مهر و موم شدن به یک فیلتر جلویی نیاز دارند.

موتور AF

برخی از موتورهای فوکوس خودکار (AF) سریع و بی صدا فوکوس می کنند در حالی که برخی دیگر می توانند پر سر و صدا بوده و مانع از با دقت کار کردن شما شوند. لنزهایی با نوعی موتور اولتراسونیک به طور خاص طوری طراحی می شوند که سریع و آرام باشند، بنابراین به دنبال این لنزها باشید.

تولیدکنندگان از اسامی مختلف برای این لنزها استفاده می کنند، مانند موتور اولتراسونیک (Ultrasonic Motor)، موتور فوکوس بیصدا (Silent Wave Motor) و موتور موج سوپرسونیک یا فراصوت (SuperSonic wave Motor)، اما یک نگاه سریع به جدول مشخصات می تواند وجود یا عدم وجود این تکنولوژی را مشخص کند.

اگر شما زیاد فیلم می گیرید و قصد دارید از فوکوس خودکار استفاده کنید، عاقلانه است که یک لنز طراحی شده برای این کار را در نظر بگیرید – در غیر اینصورت، ممکن است صداهای عملیاتی آن در حین ضبط فیلم، ثبت شوند.

به عنوان مثال، برخی از تولیدکنندگان از استپ موتور هایی در برخی از لنزهای خود استفاده می کنند، و این متضمن فوکوس خودکار بیصدا در حین فیلمبرداری است.

فوکوس داخلی

بسیاری از جایگزینی های لنز کیت، یک سیستم فوکوس داخلی (توکار) ارائه می دهند، و این می تواند بسته به لنز و سبک عکاسی شما مفید باشد.

برخلاف لنزهای معمول، که در آنها وقتی شما فوکوس می کنید، استوانه لنز به داخل و بیرون حرکت می کند، طول استوانه این لنز ها با فوکوس داخلی، در طی فوکوس ثابت است.

با توجه به این که این امر از برخورد (اصابت) لنز به هر سوژه ای که در مقابل آن باشد جلوگیری می کند، معمولا به عنوان یک مزیت عکاسی ماکرو عنوان می شود، این می تواند در عکاسی از پشت حصار یا نرده نیز مفید محسوب شود.

این امر به حفظ مرکز ثقل تقریبا در یک محل یکسان نیز کمک می کند، که در لنز های سنگین تر با دیافراگم باز مفید است.

نسخه

لنزهای محبوب، مانند آنهایی که یک محدوده کانونی در حدود ۲۴-۷۰ میلیمتر ارائه می دهند، گاهی اوقات با پیشرفت تکنولوژی جایگزین می شوند، بنابراین اگر بیش از یک نسخه وجود داشته باشد، ارزشش را دارد که بررسی کنید تا ببینید کدام نسخه از یک لنز را باید بخرید.

نسخه ها در عنوان با نماد هایی چون “II” یا “III” مشخص می شوند، که نشان می دهد به ترتیب یک لنز نسل دوم یا سوم است. این لنزها معمولا پیشرفته تر از مدل هایی که آنها جایگزین می کنند خواهند بود، اما قیمت درخواستی آنها این را نشان خواهد داد.

اندازه و وزن

اگر شما یک لنز با محدوده کانونی طولانی تر از حد استاندارد انتخاب کنید، ممکن است متوجه شوید کمی طولانی تر از آن است که همیشه عادت داشتید در دست نگه دارید.

به طور مشابه، یک لنز با «بیشینه دیافراگم ثابت» ممکن است سنگین تر از حد انتظار باشد، و هر دوی آنها می توانند بر اینکه شما چطور آنها را حمل می کنید و اینکه چطور در کیف شما قرار می گیرند، تاثیر داشته باشند.

همیشه سعی کنید لنزی را که در نظر دارید در دست بگیرید، همچنین روی بدنه دوربین مورد نظرتان، چون این کار بهترین ایده از اندازه و وزن این ترکیب را به شما خواهد داد.

ساختمان نوری

یک لنز با پراکندگی المان های فوق العاده کم یا پوشش های خاص ممکن است قادر به کنترل کج‌نمایی یا ابیراهی رنگی (chromatic aberration) به میزان بیشتری از یک لنز استانداردتر باشد.

به طور مشابه، یک لنز با تعدادی از المان های غیر کروی نه تنها ممکن است به اعوجاج (distortion) و ابیراهی کروی (spherical aberration) کمک کند، بلکه ممکن است یک طراحی سبک تر و جمع و جورتر را نیز میسر سازد.

بررسی کنید تا ببینید تولیدکننده مورد نظر برای این موضوع چه مراحلی را پشت سر گذاشته و چه چاره ای اندیشیده است (دیدن نمونه عکس ها و تحقیق می تواند کمک کند)، به خصوص اگر قصد دارید از انتهای واید (wide-angle) لنز خود استفاده کنید که در آن ابیراهی رنگی (کج‌نمایی رنگی) و اعوجاج می تواند مشکل ساز باشد.

ارجحیت فوکوس دستی

گاهی اوقات شما می خواهید قبل از میزان سازی دقیق فوکوس به صورت دستی، بتوانید از سیستم فوکوس خودکار یک لنز استفاده کنید، مانند وقتی که سوژه شما به آرامی حرکت می کند و شماری از لنزها در حال حاضر این نوع ارجحیت فوکوس دستی (manual-focus override) را ارائه می دهند. اگر شما اغلب اوقات این کار را انجام می دهید، بررسی کنید و ببینید آیا لنز مورد نظر چنین قابلیتی دارد یا خیر.

لنزک: بیشتر دوربین ها و لنز ها، یک دکمه برای تغییر بین فوکوس دستی و اتوماتیک دارند، اما چرخاندن حلقه فوکوس در حال اتوماتیک می تواند سبب آسیب دیدن موتور یا چرخدنده ها شود. برخی از لنز ها قابلیت «ارجحیت فوکوس دستی» را دارند و از یک مکانیزم کلاچی استفاده می کنند که به عکاس این امکان را می دهد حلقه فوکوس را بدون آسیب دیدگی یاد شده بچرخاند. این قابلیت بیشتر در لنز های اولتراسونیک که قیمت بالایی دارند موجود است. شرکت پنتاکس قابلیت ارجحیت فوکوس دستی را «Quick shift» می نامد.

تیغه های دیافراگم

بوکه دایره ای دوست دارید؟ به عنوان یک قانون کلی، هرچه تیغه های دیافراگم در یک لنز بیشتر باشد، راحت تر می تواند این افکت را ارائه دهد، هرچند این را هم باید بررسی کنید تا ببینید آیا یک تولیدکننده هیچ گونه ادعایی در مورد این که این تیغه ها چقدر گرد هستند دارد، چون این نیز کمک می کند.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

عکس های رد ستارگان (star trails)، با ستاره های در حال حرکت که رگه هایی از نور را در سراسر آسمان شب تشکیل می دهند، همیشه محبوب هستند. در این آموزش، ما قصد داریم به شما یاد دهیم که چگونه تصاویر منبع یا اولیه را برای رسیدن به یک عکس رد ستارگان عکاسی کنید، و سپس چگونه آنها را در لایت روم با هم ادغام کنید.

اگر شما در نیمکره شمالی هستید (ایران در نیمکره شمالی است)، باید ستاره قطبی (ستاره شمالی) هدف شما باشد، تا به ظاهر کلاسیک رد ستارگان «دایره ای» دست پیدا کنید. اگر در نیمکره جنوبی هستید، باید قطب جنوب سماوی را پیدا کنید.

بخش بزرگی از عکاسی موفقیت آمیز از آسمان شب، داشتن آلودگی نوری کم و آسمان صاف و بدون ابر است، بنابراین ابتدا ما باید کمی تحقیق کنیم تا یک آسمان واقعا تاریک، و یک شب صاف برای عکاسی پیدا کنیم.

برکن بیکنز، در ساوت ولز، در سال ۲۰۱۲ پنجمین ربته آسمان تاریک بین المللی در جهان را به خود اختصاص داد، و برای داشتن آسمان بسیار تاریک به خود می بالد. این امر آنجا را به مکانی عالی برای ما جهت عکاسی از رد ستارگان تبدیل کرد.

آب و هوا در ولز به شدت متغیر است، بنابراین ما به پیش بینی وضع هوا چشم دوختیم و مطمئن شدیم که تمام وسایلمان را جمع کرده ایم و به محض این که یک فرصت پیش بیاید، برای رفتن آماده هستیم.

در نهایت به صبر و شکیبایی ما با روزنه کوچکی از هوای صاف پاداش داده شد، بنابراین ما مستقیم به سمت ساوث ولز راه افتادیم، قبل از این که هوا دوباره گرفته شود.

ما اول در روز روشن به دنبال چند محل گشتیم، بنابراین توانستیم قبل از این که هوا تاریک شود همه چیز را آماده کنیم، و پس از آن برای شروع عکاسی آماده بودیم…

دوربین خود را برای عکاسی از رد ستارگان آماده کنید

آسمان صاف

قبل از رفتن، آلودگی نوری و وضع هوا را بررسی کنید، و محلی را انتخاب کنید که عاری از هرگونه ابر و نور ناخواسته باشد.

گرمکن های زمستانی

لباس گرم بپوشید. دوربین شما نیز سرما را احساس می کند، بنابراین یک حوله بردارید و اطراف لنز را با آن بپوشانید و از مه گرفتگی آن جلوگیری کنید.

دید در شب

یک چراغ قوه با خود به همراه بیاورید، و مطمئن شوید که قرمز باشد یا یک فیلتر قرمز داشته باشد. استفاده از نور قرمز به حفظ دید شما در شب کمک خواهد کرد.

ترکیب بندی قبل از تاریکی

ترکیب بندی صحنه خود را از پیش آماده کنید. این کار در تاریکی دشوار خواهد بود، که به همین دلیل است که بررسی محل از قبل مهم می باشد.

پیدا کردن شمال واقعی

۱- حرکت با یک قطب نما

برای به دست آوردن منحنی های زیبا از رد ستارگان، تصویر خود را مانند عکس ما، با قرار دادن ستاره قطبی در مرکز (برای اشکال مدور) یا به یک طرف ترکیب بندی کنید.

۲- یافتن ستاره قطبی

حتی اگر قطب نما نداشته باشید، شما می توانید شمال واقعی را پیدا کنید. از آنجا که ما در نیمکره شمالی زندگی می کنیم (ایران در نیمکره شمالی است)، اولین چیزی که باید برای یافتن شمال (هنگام نداشتن قطب نما) دنبال آن باشیم، ستاره قطبی است. هرچند باید حداقل یکی از صورت های فلکی دب اکبر یا ذات الکرسی را بشناسید.

صورت فلکی دب اکبر (خرس بزرگ) را به صورت یک ملاقه در آسمان می توان یافت. اگر فاصله دو ستاره نوک این ملاقه را ۵ برابر کنید و ادامه دهید به ستاره قطبی می رسید.ستاره قطبی خود اولین ستاره صورت فلکی دب اصغر (خرس کوچک) است. روش دیگر یافتن ستاره قطبی، استفاده از صورت فلکی ذات الکرسی است که در پاراگراف بعدی توضیح می دهیم.

صورت فلکی ذات الکرسی دارای ۵ستاره است که به شکل Mیا W قرار گرفته اند. اگر ستاره وسط این W را ۵ برابر فاصله آن نسبت به ستاره های اطراف به سمت جلو ادامه دهیم به ستاره قطبی می رسیم.

چگونه از ستاره ها عکس بگیریم

۱- ثابت و بی حرکت نگه دارید

ما از یک طناب پرش بانجی برای گره زدن کیف خود به سه پایه به منظور ثابت کردن آن در شرایطی که باد می وزد استفاده کردیم. هنگام عکاسی با نوردهی طولانی، تا آنجا که ممکن است دوربین را ثابت نگه دارید. هر کاری که بتوانید برای محکم کردن دوربین انجام دهید خوب است. یک طناب پرش، فضای کمی می گیرد و ارزش وصل کردن به کیف شما را دارد.

۲- به صورت دستی فوکوس کنید

سیستم فوکوس خودکار (AF) نور کافی برای فوکوس صحیح نخواهد داشت، بنابراین شما باید به صورت دستی فوکوس کنید. اگر نور (چراغ)هایی در فاصله دور وجود دارد، بر روی آنها فوکوس کنید، سپس دوباره ترکیب بندی کنید. اگر نه، از یک دوست بخواهید در فاصله ۱۲ تا ۱۵ متری در مقابل دوربین بایستد و یک چراغ را به سمت شما بگیرد، بر روی آن نور فوکوس کنید، سپس دوباره ترکیب بندی کنید.

۳- لنز را گرم نگه دارید

لنز خود را گرم نگه دارید تا همانطور که شب سردتر می شود، از بخار گرفتگی آن جلوگیری کنید. ما لنز خود را با یک گرمکن دست گرم شده و یک حوله کوچک پوشاندیم، با یک نوار پلاستیکی برای نگه داشتن آن در اطراف استوانه. مراقب باشید که هنگام پوشاندن حوله خود در اطراف استوانه لنز، به حلقه فوکوس ضربه نزنید (فوکوس را بر هم نزنید).

۴- تنظیمات را انجام دهید

لنز خود را بر روی باز ترین دیافراگم آن تنظیم کنید. ستاره ها آنقدر دورند که یک عمق میدان کم هیچ تفاوتی در فوکوس کردن عکس ایجاد نخواهد کرد. یک سرعت شاتر بین ۲۰ تا ۳۰ ثانیه در ایزو ۲۰۰ تنظیم کرده و یک عکس آزمایشی بگیرید. اگر عکس های شما بیش از حد تاریک هستند، ایزو را افزایش دهید.

۵- نوردهی به راست

اگر در محل شما آلودگی نوری وجود دارد، تکنیک «نوردهی به راست» را امتحان کنید. یک عکس بگیرید و هیستوگرام را چک کنید: شما می خواهید که نمودار به سمت راست جمع شود، اما بدون داشتن یک قله بزرگ در دورترین نقطه. این باید به سنسور شما اجازه دهد تا جزئیات بیشتری را ثبت کند. شما می توانید نوردهی را در مرحله ویرایش اصلاح کنید.

۶- توالی خود را آغاز کنید

تنظیمات اینتروالومتر (intervalometer setting) را در منوی دوربین خود باز کنید. اگر دوربین شما این ویژگی را ندارد، از یک اینتروالومتر اکسترنال برای تنظیم تعداد عکس ها استفاده کنید. این تعداد به این که می خواهید رد ستارگان شما چقدر بلند باشد، بستگی خواهد داشت. ما ۲۰۰ عکس را در هر ۳۰ ثانیه زمان نوردهی تنظیم کردیم.

نکات سریع

• هیچ ستاره ای آنقدر که ستاره قطبی دقیقا در شمال قرار گرفته، کاملا در جنوب واقع نشده است. برای مکان یابی قطب سماوی جنوب، صلیب جنوبی را پیدا کرده و یک خط فرضی از بالا به پایین بکشید، و سپس آن را در حدود چهار برابر گسترش دهید.
• از یک لنز اولترا واید برای جا دادن آسمان بیشتر در عکس های خود استفاده کنید، و فراموش نکنید که کمی پیش زمینه در عکس بگنجانید تا حسی از موقعیت را به تصاویر خود اضافه کنید.
• به جای عکاسی دنباله ای از صدها نوردهی کوتاه و ادغام آنها در فتوشاپ، کاملا امکان پذیر است که با یک نوردهی تنها و فوق العاده طولانی یک ساعته یا بیشتر عکس بگیرید، اما هرچه نوردهی طولانی تر باشد، میزان نویز در تصویر حاصل بیشتر می شود.
• علت آن این است که سنسورهای تصویر از مدارهای الکتریکی خود گرما تولید می کنند، و سنسور این گرما/تداخل الکتریکی را به عنوان نویز ثبت می کند. از این رو، بهتر است که نوردهی را زیر یک دقیقه نگه دارید و سپس عکس ها را در نرم افزار ویرایش تصویر انباشت یا stack کنید (روی هم قرار دادن و ادغام عکس های گرفته شده).

چگونه عکس های رد ستارگان خود را انباشت کنید

۱- عکس های خود را وارد (import) کنید

در لایت روم به مسیر File>New Catalogue بروید. نام کاتالوگ خود را Star Trails بگذارید و بر روی Save کلیک کنید. پنجره Library خالی باز خواهد شد. به پوشه تصاویر خود بروید، تمام آنها را انتخاب کنید، Cmd/Ctrl + A را فشار داده، و آنها را بر روی ناحیه import (وارد کردن) خاکستری بکشید. در پنجره ای که ظاهر می شود، روی دکمه import کلیک کنید.

۲- در صورت نیاز ویرایش کنید

به ماژول Develop بروید. در طرف راست، پنل ابزار را می بینید. برای کم کردن آلودگی نوری، تراز سفیدی را به تنگستن (Tungsten) تغییر دهید. برای روشن کردن تن های میانه نور پر کننده (fill light) اضافه کنید، و سپس برای تقویت رنگ ها vibrance را افزایش دهید (با دقت و به اندازه لازم).

۳- به فتوشاپ اکسپورت (Export) کنید

تمام عکس ها در نوار فیلم را با رفتن به Select>All و کلیک بر روی دکمه Sync انتخاب کنید. قبل از کلیک کردن بر روی Synchronize تیک Check all را بزنید، به این ترتیب این تنظیمات به تمام عکس های انتخاب شده اعمال می شود. بر روی Edit کلیک کنید، سپس به مسیر Photo>Edit>Open As Layers رفته و Open As Layers in Photoshop را انتخاب نمایید.

۴- رد ستاره ها را با هم ادغام کنید

عکس ها در لایه های جداگانه باز می شوند. اولین عکسی که گرفته اید را به پایین بکشید و blending mode (مد ترکیبی) را بر روی normal تنظیم کنید. لایه بالایی را انتخاب کنید، مد ترکیبی را به Lighten تغییر دهید، سپس راست کلیک کرده و Copy layer style را انتخاب کنید. به مسیر Select>All layers بروید، بر روی یکی از لایه ها راست کلیک کرده و Paste layer style را انتخاب کنید.

لنزک: تغییر مُد ترکیبی لایه بالایی به Lighten چه می کند؟ این کار تنها بخش هایی از تصویر دوم را که روشن تر از ناحیه یکسان بر روی تصویر اصلی هستند، به آن اضافه می کند. با انجام عملیات فوق ما این عمل را بر روی تمامی لایه ها انجام می دهیم.

۵- یک ماسک اضافه کنید

اگر هرگونه رد نور هواپیما، یا نور ناخواسته ای دارید، یک ماسک به لایه مورد نظر اضافه کنید، ابزار قلم موی خود را بردارید (دکمه B را فشار دهید) و برای از بین بردن حواس پرتی ها، با سیاه رنگ کنید. مراقب باشید که ستاره ها را نیز رنگ نکنید، چون این کار باعث ایجاد شکاف هایی در خود رد ستارگان می شود.

۶- تصویر را ذخیره کنید

کار شما تقریبا تمام شده است. حالا فقط باید تصویر را ذخیره کنید. به مسیر File>Save As بروید و یک نوع فایل مناسب انتخاب کنید – JPEG معمولا از همه مفیدتر است. یک نام تایپ کنید و بر روی Save کلیک کنید. تصویر شما اکسپورت شده و عکس نهایی را به شما می دهد.

آلودگی نویز

اگر متوجه شدید که تصاویر شما مقدار زیادی نویز دارند، نگران نباشید چون می توانید آنها را در لایت روم کاهش دهید. به ماژول Develop بروید، و در پانل Detail (در پایین سمت راست صفحه – ممکن است لازم باشد به پایین اسکرول کنید)، زیر Reset Noise Reduction، اسلایدر Luminance را بالا ببرید تا وقتی که میزان نویز قابل قبول شود.

نکته نهایی

تراز سفیدی خود را به تنگستن تغییر دهید. این کار رنگ نارنجی ایجاد شده توسط هر گونه آلودگی نوری در آن نزدیکی را حذف خواهد کرد.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

اگر تازه با پروژه آشنا شده اید مطالعه نمایید، در غیر این صورت به پایین صفحه مراجعه نمایید

ایده دنبال کردن یک پروژه ۳۶۵ روزه گروهی، در آغاز سال ۲۰۱۶، توسط امی دیویس (Amy Davies) از سایت digitalcameraworld مطرح گردید. ما لنزکی ها نیز این ایده را پسندیدیم و تصمیم گرفتیم با این گروه همراه شویم و «پروژه عکاسی ۳۶۵ لنزکی ها» را آغاز کنیم. برای همین از این پس هر آخر هفته یک موضوع پیشنهاد خواهیم داد که البته تنها برای الهام شما عزیزان است و همواره می توانید مسیر خود را رفته و موضوع دلخواهتان را برای آن هفته داشته باشید.

لطفا عکس هایی که می گیرید را (چه با موضوع پیشنهادی هفته پروژه ۳۶۵ لنزکی ها / چه با موضوع دلخواهتان)، در اینستاگرام با برچسب lenzak# به اشتراک بگذارید و در قسمت عنوان (caption) «پروژه ۳۶۵ لنزکی ها» و «موضوع» را ذکر کنید. همچنین ذکر مشخصات دوربین، عکس، سایر تجهیزات و درج پاره ای از توضیحات نیز می تواند بسیار جالب باشد (مانند مثال های آخر این مطلب).

ما حتما از عکس های شما در هشتگ lenzak# بازدید می کنیم و احتمالا شماری از آن ها را در صفحه اینستاگرام لنزک منتشر خواهیم کرد.

خب، برای اینکه مجبور نباشید به مطلب فراخوان پروژه برگردید، یکبار دیگه قوانین را در اینجا مرور می کنیم:

• بعد از ۳۶۵ روز از شروع باید ۳۶۵ عکس با ۵۲ موضوع مختلف داشته باشید
• انتخاب موضوع اختیاری است و ما تنها پیشنهاد می دهیم
• برای زمان عکاسی برنامه ریزی کنید ولی زیاد به خودتان سخت نگیرید (پروژه باید مفرح باشد)
• اشتراک عکس ها در اینستاگرام را فراموش نکنید (lenzak# و #lenzak365)
• اینجا و در پست های اینستاگرام موضوعات پیشنهادی خودتان را مطرح نمایید تا همه الهام بگیریم
• با هر دوربینی (دوربین کامپکت، بریج، موبایل و…) می توانید این پروژه را تکمیل کنید

شرح موضوع هفته

موضوع این هفته نیاز به توضیح زیادی ندارد و به تنهایی گویاست. یک هفته فقط عکاسی سیاه و سفید! با انجام یک هفته متوالی عکاسی سیاه و سفید، چشم‌هایتان مهارت‌های بیشتری پیدا می‌کنند. توصیه زیر الزامی نیست (ممکن است دوربین شما گزینه های پیشنهادی را نداشته باشد)، اما به شما کمک خواهد کرد.

عکاسی را در فرمت Raw انجام دهید ولی تنظیمات حالت تصویر یا Picture Style دوربینتان را به Monochrome تغییر دهید. به این صورت روی صفحه نمایش دوربین پیش نمایش سیاه و سفیدی از تصویر را خواهید داشت و در عین حال عکس به صورت RAW و تمام رنگی ثبت می‌شود و بعدا می‌توانید آن را توسط نرم افزارهای موجود به عکسی سیاه و سفید تبدیل کنید. حتی اگر دوربینتان گزینه های فوق را نداشت باز هم جای نگرانی نیست! این هفته می خواهیم یاد بگیریم که سیاه و سفید فکر کنیم. بنابراین صحنه را سیاه و سفید تجسم کنید (لینک آموزش در ادامه)، رنگی عکس بگیرید و سپس در نرم افزار به سیاه و سفید تبدیل کنید.

لیست آموزش های مفید برای این هفته

نمونه عکس های الهام بخش

- - , .

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: Canon EOS 6D
• دیافراگم: f/2.8
• سرعت شاتر: ۱/۴۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-1600
• فاصله کانونی: ۱۵۰mm

عکاس: آقای محمد جواد رئیس الساداتی

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

مقصود ثبت خانم جوان به همراه نور شهر که پشت سر وجود دارد به شکل بوکه.

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .

داستان

چند روز پیش از سوی داوران مسابقه عکاسی “Moscow Inteational Foto Awards” یا MIFA 2015 ایمیلی دریافت کردم که بسیار خوشحال و سورپرایزم کرد:

عکس زمان بهار – عکاس آتیلیو بیکسیو از ایتالیا – شاخه: اجسام بی جان، غیر حرفه ای

آن ها در مورد عکس «زمان بهار – Springtime» من (عکس فوق) صحبت می کردند که می توانید آن را در صفحه ویژه تقدیر سایت MIFA 2015 مشاهده نمایید (برنده های سال ۲۰۱۵ قسمت Honorable Mention).

وقتی این ایمیل را دریافت کردم، اول فکر کردم یک جُک هست و با من شوخی می کنند. خیلی سورپرایز شده بودم چراکه آموختن عکاسی را کم تر از یک سال قبل شروع کرده بودم، بنابراین برایم باورنکردنی بود که در یک مسابقه عکاسی بین المللی جایزه بگیرم. این عکس را در ماه مارس ۲۰۱۵ گرفتم و این اولین عکس اجسام بی جان من بود و البته یکی از اولین عکس هایی که با دوربین جدیدم گرفته بودم!

چطور این عکس را گرفتم

من معمولا عکس های اجسام بی جان (still life) نمی گیرم، اما ایده این عکس وقتی آمد که پس از خرید تعدادی خوراکی با همسرم به خانه رسیدیم: سبزیجات، میوه ها و پاستا.

همانطور که آن ها را از پاکت های خرید بیرون می آوردم، دیدم که بروکلی شبیه درخت است، همانطور پاستا های پروانه شکل، لیمو، لوبیا های لوپین و قسمت چمن مانند پیازچه ها را در ذهنم مرور کردم…

ناگهان چراغی در ذهنم روشن شد.

بنابراین همه عناصر را روی میز گذاشتم تا با آن ها یک منظره بسازم. وقتی که تمام قطعات سر جای خود قرار گرفتند، با دوربین PENTAX K-50 و لنز کیت ۱۸-۵۵ میلیمتری ام چند عکس گرفتم.

من برای عکاس اجسام بی جان تجهیزاتی نداشتم، همچنین فلاش اکسترنال نداشتم، میز را کنار پنجره گذاشتم تا از نور طبیعی استفاده کنم.

میز قهوه ای رنگ بود، بنابراین کمی ویرایش انجام دادم تا رنگ چوب را غیر اشباع (desaturate) کنم، و پس از آن کمی تنظیمات روی کنتراست (contrast)، روشنایی (brightness) و اشباع (saturation) اعمال کردم تا نسخه نهایی عکس ایجاد شود.

تصویر زیر عکس اولیه و ویرایش نهایی را به شما نشان می دهد:

منبع

برگرفته از: ۵۰۰px

- - , .

«عمق میدان» چیست؟

یک دوربین تنها می تواند لنز خود را بر روی یک نقطه تک فوکوس کند، اما ناحیه ای وجود خواهد داشت که در جلو و پشت این نقطه فوکوس امتداد می یابد که هنوز هم واضح و شارپ به نظر می رسد.

این منطقه تحت عنوان عمق میدان (depth of field یا DoF) شناخته شده است. این فاصله ثابت نیست، اندازه آن تغییر می کند و می تواند به عنوان «کم عمق» (که در آن تنها یک منطقه باریک شارپ به نظر می رسد) یا «عمیق» (که در آن مقدار بیشتری از تصویر شارپ به نظر می رسد) توصیف شود.

من چه چیزی باید در مورد آن بدانم؟

از آنجا که عمق میدان بر هر دو کیفیت زیبایی شناسانه و تکنیکی عکس تاثیر می گذارد، گاهی اوقات شما می خواهید از یک عمق میدان گسترده به منظور شارپ نگه داشتن همه چیز در تصویر استفاده کنید.

یک نمونه کلاسیک زمانی است که شما در حال عکاسی منظره هستید، که در آن به طور کلی مطلوب ترین نتیجه، ثبت واضح جزئیات از پیش زمینه تا افق است.

اما در مواردی هم، یک عمق میدان کم ارجح خواهد بود. که شما را قادر می سازد تا جزئیات پس زمینه و پیش زمینه را تار یا مات کنید، که باعث می شود حواس پرتکن ها در عکس محو شوند و به شما اجازه می دهد تا چشم بیننده را به سمت نقطه کانونی (سوژه اصلی) در تصویر هدایت کنید.

خب، پس من از کجا می توانم کنترل عمق میدان را بر روی دوربینم پیدا کنم؟

بسیاری از دوربین های دیجیتال با دکمه پیش نمایش عمق میدان در کنار لنز (جایی که لنز سوار شده است)، عرضه می شوند (برای اطلاع از نحوه استفاده از آن پایین صفحه را ببینید!)، یا شما را قادر می سازند تا همین عملکرد را به یکی از دکمه های دیگر واگذار کنید. با این حال، این کار هیچ تاثیری بر روی عمق میدان ندارد.

تصویری که شما به طور عادی از طریق منظره یاب (ویزور) یا صفحه نمای زنده (live view) می بینید، در بیشینه یا باز ترین دیافراگم لنز نمایش داده می شود؛ دیافراگمی که شما با کلید چرخان روی بدنه دوربین تنظیم می کنید، تنها وقتی که یک عکس می گیرید، تنظیم خواهد شد.

با این حال، فشار دادن دکمه پیش نمایش عمق میدان (Dof Preview) به شما اجازه می دهد تا صحنه را با نتیجه دیافراگمی که انتخاب نموده اید ببینید، به طوری که بتوانید ببینید کدام نواحی شارپ خواهند شد.

راه های مختلفی برای کنترل عمق میدان وجود دارد – انتخاب دیافراگم، فاصله فوکوس و نوع دوربین. به طور خلاصه، دیافراگم های عریض تر و فواصل فوکوس نزدیک تر به یک عمق میدان کم تر منجر می شوند.

برای مشاهده در اندازه بزرگ روی تصویر فوق کلیک نمایید.

به من یادآوری کن که منظور از «دیافراگم باز» چیست…

دیافراگم های باز یا واید (عریض) با شماره های ضریب اف (f-stop) کوچک موجود بر روی دوربین شما قابل تنظیم هستند. بنابراین یک دیافراگم f/2.8 باز است، در حالی که یک دیافراگم f/22 کوچک است.

مجددا، فاصله فوکوس در نتیجه کلی نقش دارد، به این صورت که دیافراگم های باز وقتی بر روی یک سوژه که دور از آنهاست فوکوس شوند، به طور قابل توجهی عمق میدان بیشتری ارائه می دهد، نسبت به وقتی که بر روی سوژه ای که به لنز نزدیک است فوکوس شده باشند.

با این حال، تغییر فاصله فوکوس اغلب حداقل راه مناسب برای کنترل عمق میدان است – بسیار ساده تر است که تنها یک تنظیمات دیافراگم جایگزین انتخاب کنیم.

تنها چیزی که شما باید از آن آگاه باشید این است که تغییر از یک دیافراگم بزرگ به یک دیافراگم کوچک می تواند منجر به ایجاد عکس های تار شود.

من فکر می کردم دیافراگم های کوچک باعث می شوند مقدار بیشتری از یک عکس شارپ به نظر برسد؟

می تواند اینطور باشد، اما به منظور حفظ یک نوردهی سازگار، انتخاب دیافراگم باید متعادل با سرعت شاتر و ایزو باشد.

دیافراگم های بزرگتر اجازه ورود نور بیشتری را می دهند، بنابراین می توان از سرعت شاترهای سریع تر برای ثابت کردن حرکت استفاده کرد. اگر به دیافراگم های کوچک تر تغییر وضعیت دهید، مقدار نوری که از لنز عبور می کند کاهش می یابد.

در نتیجه، سرعت شاتر باید آهسته تر شود، که خطر لرزش دوربین و حرکت سوژه را افزایش می دهد. برای حل این مشکل، شما می توانید ایزو را افزایش دهید (ایزو چیست؟ اینجا کلیک کنید!). این به شما اجازه می دهد تا از دیافراگم های کوچک تر برای افزایش عمق میدان و استفاده از سرعت شاترهای سریع تر، استفاده کنید.

خب، پس نوع دوربین چگونه بر عمق میدان تاثیر می گذارد؟

این اندازه سنسور تصویر داخل دوربین است که تفاوت ایجاد می کند. هرچه سنسور بزرگتر باشد، عمق میدان در یک دیافراگم معین کمتر خواهد بود.

دلیل آن این است که شما باید از یک فاصله کانونی بزرگتر استفاده کنید یا از نظر فیزیکی به یک سوژه نزدیک تر شوید، تا به همان اندازه تصویری که با استفاده از دوربینی با یک سنسور کوچک تر به دست می آورید، دست یابید – و اثری که از نزدیک تر فوکوس کردن بر عمق میدان دارد را به خاطر داشته باشید.

به همین دلیل است که یک دوربین فول فریم عمق میدان بسیار کمتری را نسبت به یک دوربین با سنسور کراپ (APS-C SLR) یا دوربین سیستم کامپکت (CSC) در فواصل کانونی و دیافراگم های معادل ایجاد می کند.

لنزک: اگر می خواهید نکته فوق را بهتر متوجه شوید، باید با مفهوم ضریب برش آشنا شوید (اینجا کلیک کنید).

آیا درست است که لنزهای بلند تر عمق میدان کمتری ایجاد می کنند؟

به نظر می رسد که فاصله کانونی لنز تاثیر قابل توجهی بر عمق میدان دارد، و لنزهای بزرگتر تاری بسیار بیشتری ایجاد می کنند. یک لنز ۲۰۰ میلی متری فوکوس شده در فاصله ۱۲ فوت (۳٫۶ متر)، عمق میدان بسیار باریک تری در مقایسه با یک لنز ۲۰ میلی متری فوکوس شده در فاصله ۱۲ فوت به شما می دهد.

با این حال، اگر سوژه نسبت یکسانی از کادر را اشغال کند، عمق میدان (ناحیه ای که شارپ به نظر می رسد) در اصل یکسان است، چه شما در حال عکاسی با یک لنز واید باشید و چه یک لنز تله فوتو!

البته، با یک لنز واید شما مجبورید نزدیک تر شوید یا با یک لنز تله فوتو باید دورتر شوید تا اندازه سوژه را یکسان نگه دارید.

دلیل این که به نظر می رسد لنزهای بلند تر عمق میدان کمتری ایجاد می کنند، به لطف زاویه دید باریک آنهاست: در مقایسه با یک لنز واید، یک لنز تله فوتو کادر را با ناحیه بسیار کوچک تری از پس زمینه پر می کند، بنابراین هرگونه تاری نیز بزرگنمایی شده به نظر می رسد. از این ویژگی برای اضافه کردن یک زیبایی حرفه ای به پرتره های خود استفاده کنید.

۳ موقعیتی که شما باید کنترل عمق میدان را به دست بگیرید

عکاسی منظره

برای رسیدن به وضوح یا شارپنس جلو تا عقب در یک چشم انداز یا منظره شهری، از فواصل کانونی کوتاه و دیافراگم هایی در حدود f/16 یا کوچکتر استفاده کنید، و حدود یک سوم مسیر تا صحنه را فوکوس کنید. برای ثابت نگه داشتن دوربین در طول نوردهی طولانی تر، از یک سه پایه استفاده کنید یا به جای آن ایزو را افزایش دهید.

عکاسی پرتره

چه در حال عکاسی پرتره از افراد باشید و چه از حیوانات، موفق ترین عکس ها اغلب آنهایی هستند که در آن پس زمینه خارج از عمق میدان بوده و در نتیجه تار شده است. فواصل کانونی طولانی تر و تنظیمات دیافراگم باز (ضریب اف کوچکتر) در اینجا انتخاب خوبی هستند، هرچند فوکوس باید دقیقا درست باشد.

عکاسی کلوزآپ

هرچه شما از نزدیک تر فوکوس کنید، عمق میدان کاهش می یابد، بنابراین زمانی که بحث عکاسی از سوژه های مینیاتوری مطرح باشد، انتخاب دیافراگم بسیار مهم می شود. حتی کوچک ترین دیافراگم موجود بر روی یک لنز نیز ممکن است تنها یک عمق میدان اندازه گیری شده بر حسب میلی متر به شما بدهد، وقتی که از لنز در نزدیک ترین فاصله فوکوس آن استفاده شود.

چگونه دیافراگم مناسب را انتخاب کنیم

دوربین را بر روی حالت اولویت دیافراگم، یا اگر زمان اجازه می دهد، بر روی مد نوردهی دستی (M) تنظیم کنید. این دو مد نوردهی کنترل کامل انتخاب دیافراگم را به شما می دهند، و شما را قادر می سازند تا تنها در چند ثانیه یک دیافراگم بزرگ را به یک دیافراگم کوچک تغییر دهید.

ما تقریبا از منتهی درجه دیافراگم این لنز استفاده کرده ایم تا تاثیری که دیافراگم بر عمق میدان دارد را نشان دهیم. در واقع، همانطور که در این محدوده حرکت می کنید، تغییر خیلی شدید نیست.

پیش نمایش عمق میدان چیست: چگونه آن را در دوربین درست به دست آوریم

پیش نمایش عمق میدان چیست (Depth of Field Preview)؟ یک ویژگی فوق العاده مفید بر روی بسیاری از DSLR هاست که به شما اجازه می دهد تا عمق میدان خود را در دوربین به طور دقیق تنظیم کنید. در اینجا توضیح می دهیم که چگونه بهترین استفاده را از ویژگی پیش نمایش عمق میدان دوربین خود بکنید.

فعال کردن نمای زنده

عملکرد پیش نمایش عمق میدان DSLR شما می تواند برای عکاسی از طریق منظره یاب (ویزور) یا نمای زنده (live view) مورد استفاده قرار گیرد، اما تصاویر بزرگتر و روشن تر نمای زنده، قضاوت در مورد این که چه چیزی شارپ و چه چیزی نرم (مات) است را آسان تر می کنند. در اینجا، یک دیافراگم باز f/2.8 انتخاب شده است.

پیش نمایش DOF را فشار دهید

کنترل پیش نمایش عمق میدان معمولا در جلوی دوربین، نزدیک لنز قرار دارد. این دکمه را فشار داده و نگه دارید و سپس برای گشتن در میان دیافراگم های موجود بر روی لنز، دکمه چرخان کنترل دوربین را بچرخانید.

پیش نمایش و عکاسی

وقتی دیافراگم های کوچک تر (بسته تر – ضریب اف بزرگ تر) انتخاب می شوند، تصویر بسیار تاریک می شود، هرچند صفحه نمای زنده، دیدن نتیجه را آسان می کند. هنگامی که شما از عمق میدان راضی بودید، دکمه پیش نمایش DOF را رها کرده و عکس بگیرید.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

ما با اصول اولیه در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و انتخاب لنز شروع خواهیم کرد، سپس به سراغ تکنیک های فوکوس کردن و ترکیب بندی عکس می رویم، قبل از این که به شما نشان دهیم چگونه از نور طبیعی و رفلکتورها برای بهبود چشمگیر نتایج خود استفاده کنید.

سپس در مورد برخی از نکات عکاسی پرتره پیشرفته تر، مانند مزایای استفاده از فلاش ها و لوازم جانبی دیگر در هنگام عکاسی پرتره بحث خواهیم کرد.

شما چه در حال عکاسی پرتره از دوستان خود باشید یا بخواهید از یک خانواده عکس بگیرید، و چه در حال عکاسی در یک استودیوی بکر یا بیرون در پارک محلی خود باشید، توصیه های مفید زیر به شما کمک خواهد کرد تا عکاس پرتره بهتری شوید.

چه موقع از جبران نوردهی استفاده کنیم

جبران نوردهی ۱+ پله

یکی از مشکلات رایج عکاسی در هنگام عکاسی پرتره از تن رنگ های پوست روشن، پرتره های با نوردهی ناکافی (underexposed) است. هنگام عکاسی تصاویر تمام رخ یا وقتی مقدار زیادی رنگ سفید در صحنه وجود دارد، بیشتر متوجه این مسئله خواهید شد – عروس ها در مراسم عروسی یک نمونه بارز آن هستند.

بدون جبران نوردهی

برای روشن کردن سوژه ها در هنگام استفاده از مد اولویت دیافراگم، شما می توانید استفاده از گزینه جبران نوردهی را امتحان کنید.

برای روشن شدن چهره افراد، بالا بردن تنظیم جبران نوردهی را تا +۱ پله امتحان کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استفاده از این ویژگی، به مطلب «جبران نوردهی» لنزک مراجعه نمایید.

توصیه ای در مورد دیافراگم

هنگام عکاسی پرتره، برای ثبت یک عمق میدان کم، بهتر است که یک دیافراگم باز تنظیم کنید (حدود f/2.8-f/5.6)، در این صورت پس زمینه پشت سوژه شما به خوبی تار می شود، و باعث می شود سوژه برجسته تر به نظر برسد.

برای کنترل عمق میدان، در مد اولویت دیافراگم عکس بگیرید؛ در این مد SLR شما به طور مفید سرعت شاتر را برای نوردهی صحیح تنظیم می کند.

لنزهای مخصوص پرتره به منظور تار کردن بیشتر پس زمینه، معمولا دیافراگم بیشینه حتی باز تری دارند (به شما امکان تنظیم ضریب اف کوچکتر یا دیافراگم باز تری را می دهند).

تنظیمات سرعت شاتر

هنگام تنظیم سرعت شاتر، فاصله کانونی لنز خود را در نظر بگیرید، در غیر این صورت لرزش دوربین (و نتایج تار شده) مشکل ساز خواهد شد.

به عنوان یک قاعده کلی، مطمئن شوید که سرعت شاتر شما بالاتر از فاصله کانونی موثر شماست. به عنوان مثال، در فاصله کانونی ۲۰۰ میلیمتر، از یک سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه یا سریعتر استفاده کنید.

این همچنین به این معنی است که هنگام استفاده از یک لنز واید، شما می توانید با سرعت شاترهای آهسته تر عکس بگیرید – مانند ۱/۲۰ ثانیه با یک فاصله کانونی ۱۸ میلیمتر.

برای اطلاعات بیشتر در مورد این نکته عکاسی پرتره، راهنمای ما برای اشتباهات رایج در هر سرعت شاتر – و بهترین تنظیمات جهت استفاده – را ببینید.

ایزو را افزایش دهید

افراد وقتی از آنها عکس گرفته می شود زیاد به این طرف و آن طرف حرکت می کنند، چشمک می زنند و دائما حالات چهره خود را تغییر می دهند – و هیچ چیز بدتر از عکسی که در آن یک نفر نیمه چشمک زده است یا به جای لبخند زدن یک حالت چهره عجیب و غریب (مضحک) دارد، نیست!

برای جلوگیری از بروز این مشکلات، و برای جلوگیری از به وجود آمدن تاری حرکت، شما باید از یک سرعت شاتر سریع استفاده کنید.

این کار همچنین به شما کمک می کند تا از به دست آوردن عکس های واضح و شارپ و جلوگیری از لرزش دوربین مطمئن شوید، چون شما اغلب اوقات عکس های پرتره خود را دوربین به دست می گیرید.

در صورتی که در مد اولویت دیافراگم بوده و یک دیافراگم باز را حفظ کنید، افزایش سرعت شاتر ایزو را افزایش می دهد (از ایزو ۱۰۰ تا ایزو ۴۰۰).

در نور کم (در داخل و خارج از خانه)، ممکن است لازم باشد آن را به ایزو ۸۰۰، ۱۶۰۰ یا حتی ۳۲۰۰ افزایش دهید. کمی نویز بهتر از یک عکس تار بی فایده است.

انتخاب لنز

انتخاب لنز شما تاثیر زیادی بر عکس های پرتره شما دارد. یک لنز واید (حدود ۱۸ میلیمتر) زاویه دید عریض تری را ثبت می کند، بنابراین محیط اطراف سوژه شما بیشتر در عکس خواهد بود.

یک لنز تله فوتو (بیش از ۷۰ میلیمتر) زاویه دید باریک تری را ثبت می کند، و محیط اطراف سوژه شما کمتر در کادر ظاهر خواهد شد. فاصله کانونی همچنین بر عمق میدان (DoF) تاثیر می گذارد.

یک لنز واید عمق میدان بیشتری را در مقایسه با یک لنز تله فوتو ثبت می کند. به همین دلیل است که لنزهای تله فوتو بیشتر از لنزهای واید برای عکاسی پرتره طرفدار دارند، چون آنها بیشتر پس زمینه را از فوکوس خارج می کنند (مات می کنند) تا افراد را در صحنه برجسته تر کنند.

نکات عکاسی پرتره: فوکوس کردن و کادربندی کردن

ترکیب بندی های خلاقانه

در مورد ترکیب بندی های خود تنبل نباشید. اغلب عکاسان عقب می ایستند و فکر می کنند بهتر است که تمام، یا حداقل بالا تنه سوژه خود را در عکس بگنجانند.

برای به دست آوردن یک ترکیب بندی عکس الهام بخش تر، زوم کنید و کادر را با سوژه پُر کنید. قرار دادن سوژه در یک طرف کادر، با «فضایی برای نگاه کردن به آن»، نیز تکنیک خوبی است، همچنین امتحان کردن دیافراگم های باز برای ثبت یک عمق میدان بسیار کم.

اما به یاد داشته باشید که مطمئن شوید فوکوس شما تا حد ممکن دقیق است – در عکس نمونه ما که در f/2.8 گرفته شد، ما بر روی چشم چپ مدل فوکوس کردیم، که چشم راست او را به خوبی از فوکوس خارج کرده است.

استفاده از یک رفلکتور

عکس گرفته شده بدون رفلکتور

یک راه سریع و مقرون به صرفه برای روشن کردن پرتره های شما و دادن یک ظاهر حرفه ای به آنها، استفاده از یک رفلکتور است. از رفلکتورها در داخل خانه (نزدیک پنجره) یا خارج از منزل استفاده کنید تا نور را بر روی سوژه های شما بازتاب دهند و سایه های ناخواسته را حذف کنند.

یک رفلکتور سفید نتایج خنثی ایجاد می کند

بسیاری از رفلکتورها دوطرفه یا با درپوش قابل جدا شدن عرضه می شوند، بنابراین شما یک انتخاب از میان سطوح بازتابنده سفید، نقره ای و طلایی دارید. سطوح سفید رفلکتورها همچنین می توانند مانند دیفیوزرها دو برابر شوند تا نور آفتاب مستقیم و قوی را نرم کنند.

یک رفلکتور طلایی پرتره شما را گرم تر می کند

یک رفلکتور نقره ای تصویر شما را روشن می کند

اگر شما واقعا برای پول آن در مضیقه هستید، می توانید به سادگی با استفاده از یک ورقه بزرگ مقوای سفید یک رفلکتور بسازید – که برای به دست آوردن یک اثر نقره ای نیز می توانید آن را با فویل آلومینیومی نازک بپوشانید – و با این وجود باید خیلی خوب جواب دهد!

فوکوس کردن دوربین شما

هنگام استفاده از دیافراگم های باز (به خصوص f/2.8 یا سریعتر)، عمق میدان شما به طور چشمگیری کاهش پیدا می کند، بنابراین بسیار مهم است که فوکوس شما دقیقا درست باشد، در غیر این صورت ممکن است در نهایت با برخی از ویژگی های چهره خارج از فوکوس (تار) مواجه شوید؛ ممکن است بینی فرد واضح و شارپ ثبت شود، اما چشم ها نرم و تار.

لنزک: به کار بردن «سریع تر» برای دیافراگم لنز، اصطلاح است. دیافراگم های باز تر سریع تر هستند، چراکه امکان تنظیم سرعت شاتر های سریع تری را به شما می دهند.

در عکس هایی که به طور بسته ترکیب بندی شده اند، بر روی چشم ها فوکوس کنید؛ در ترکیب بندی های باز تر، بر روی سر فوکوس کنید. برای کمک به فوکوس دقیق، به صورت دستی یک نقطه فوکوس خودکار (AF) تکی را انتخاب کنید.

یک روش خوب، تنظیم نقطه AF مرکزی است، دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا بر روی چشم ها/ سر فوکوس کنید، سپس دوباره ترکیب بندی کنید تا سوژه خود را در یک طرف قرار دهید، قبل از این که دکمه را به طور کامل فشار دهید – این کار اغلب راه بسیار سریع تری برای عکاسی است تا بازی کردن با نقاط AF.

روش دیگر این است که برای گرفتن عکس خود، نقاط AF را در گوشه بالا تنظیم کرده و آنها را بر روی چشمان سوژه خود قرار دهید. هر دو گزینه به شما کمک خواهند کرد تا برای رسیدن به یک ترکیب بندی متعادل تر، سوژه خود را خارج از مرکز قرار دهید.

ژست گرفتن برای عکس های پرتره

این که سوژه های شما چگونه می ایستند، ژست می گیرند و به نظر می رسند، تاثیر بسیار زیادی بر نتایج شما خواهد داشت. یک تغییر جزئی در حالت چهره – مانند این که آنها لبخند می زنند یا نه – می تواند کل احساس عکس را به طور اساسی تغییر دهد.

هنگام عکاسی، سعی کنید طیف وسیعی از حالات را ثبت کنید تا بتوانید هنگام بازگشت به خانه و ویرایش آنها بر روی کامپیوتر، هر کدام را که ترجیح می دهید انتخاب کنید.

همچنین تنظیم عکس های پرتره ای که در آن سوژه شما به جایی دور از دوربین، بالا یا پایین، یا به یک طرف دوربین نگاه می کند را نیز در نظر بگیرید. حالات مختلف را امتحان کنید و ببینید کدام یک از آنها بهتر جواب می دهد.

نکات عکاسی پرتره: استفاده از فلاش

تصاویر هنری با نور فلاش

شما در صورتی که به یک فلاش، ریموت تریگر (فعالساز فلاش از راه دور) و یک دیفیوزر با اندازه خوب مجهز باشید، امکان داشتن طیف وسیعی از تنظیمات نورپردازی هوشمندانه و جالب را در اختیار دارید.

سوژه های خود را از پهلو نورپردازی کنید تا به پرتره های خود تاثیر ببخشید، و با کم نوردهی کردن آسمان یا پس زمینه خلاقیت به خرج دهید، و جبران نوردهی را بر روی -۲ پله تنظیم کنید تا یک پس زمینه گرم و پر احساس را در پشت سوژه خود ثبت کنید.

تریگر های فلاش با سیم و بی سیم

اگرچه فلاش پاپ آپ (بالا جهنده) دوربین دیجیتال شما می تواند دم دست و مفید باشد، اما دلایل زیادی برای سرمایه گذاری بر روی یک فلاش اکسترنال متصل شونده به کفشک دوربین وجود دارد.

یکی از نکات عکاسی پرتره مورد علاقه ما، استفاده از فلاش جدا از دوربین یا همان اکسترنال است. یک فلاش اکسترنال بسیار قدرتمندتر است، که به معنی یک نور روشن تر می باشد، که شما را قادر می سازد تا دیافراگم های کوچک تری را برای ثبت عمق میدان بیشتر، یا روشن کردن عده ای از افراد، تنظیم کنید.

شما همچنین کنترل بیشتری بر روی تنظیمات آن دارید، و می توانید زاویه آن را به طرف بالا یا طرفین تغییر دهید تا نور را بر روی سقف و دیوارها بتابانید (عدم نورپردازی مستقیم سوژه، و استفاده از بازتاب نور برای یک نورپردازی پخش و نرم تر).

کنار من بایست

سرمایه گذاری بر روی یک پایه فلاش، مانند پایه Manfrotto 5001B Nano (45 یورو)، به علاوه یک هد (سَری) Manfrotto 026 Lite Title Swivel Umbrella Adapter (29 یورو) را در نظر داشته باشید.

یک پایه نه تنها به عنوان یک جفت دست ثانویه عمل می کند، بلکه شما را نیز قادر می سازد تا فلاش خود را بسیار بالا یا بسیار پایین، و مستقیما به طرف سر، جایی که دقیقا می خواهید نور به آن بتابد، قرار دهید.

استفاده از فلاش پُر کننده (fill flash) در روزهای آفتابی

اگرچه ممکن است استفاده از فلاش زمانی که خورشید در آسمان است عجیب به نظر برسد، اما این دقیقا وقتی است که شما باید از آن استفاده کنید!

بدون فلاش پر کننده

خورشید می تواند باعث ایجاد انواع مشکلات برای عکاسان پرتره شود: سایه های شدید در میان چهره، نوردهی های نامتعادل و هایلایت های سوخته.

کمی استفاده از «فلاش پر کننده یا تکمیلی» پرتره های شما را فورا بهبود خواهد بخشید؛ دوربین شما نوردهی بسیار متعادل تری ثبت خواهد کرد، چون فلاش شما سوژه را روشن خواهد کرد، درحالیکه دوربین نوردهی را برای پس زمینه انجام می دهد.

مزایای فلاش اکسترنال

یک فلاش اکسترنال قابل جدا شدن است و می تواند از طریق یک کابل، یا به صورت بی سیم با استفاده از یک کنترل ریموت متصل به کفشک دوربین شما کار کند (برخی از آخرین دوربین های SLR حتی می توانند از راه دور، و بدون نیاز به یک تریگر اضافی فلاش را شلیک کنند).

شما همچنین می توانید برای داشتن تنظیمات نورپردازی پیچیده تر، از دو فلاش با هم استفاده کنید. استفاده از یک ریموت تریگر شما را قادر خواهد ساخت تا یک فلاش را فایر کنید، تا در حالت “master” عمل کنید، که به نوبه خود واحد فلاش “slave” دوم را در همان زمان فایر خواهد کرد.

برای به دست آوردن یک پخش نور بزرگتر، زیباتر و نرم تر، سافت باکس ها را متصل کنید.

پنج مورد ارتقاء و افزودنی برای فلاش

• یک (یا دو) فلاش اکسترنال. Nissin Di866 را بررسی کنید.
• دیفیوزر فلاش. Sto-Fen Omni_Bounce کاربردی و گزینه خوبی است.
• سافت باکس فلاش. اتصالات فلاش LumiQuest Softbox در اندازه های مختلف عرضه می شوند.
• یک کابل فلاش ریموت، مانند Canon OC-E3 Off-Camera Shoe Cord یا Nikon TTL Remote Cord SC 28.
• تریگرهای فلاش بی سیم، مانند Hähnel’s Combi TF Remote Control و Flash Trigger.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

عکس فوق از Marius Vieth

دلیل این تفاوت باید نوع دوربین باشد

پیش خودم فکر کردم «برای گرفتن چنین عکس هایی، قطعا آنها گران قیمت ترین دوربین های موجود در بازار را داشته اند». وقتی به اطلاعات Exif عکس های آنها توجه کردم، از اینکه خیلی از آنها از دوربین های سطح مبتدی استفاده می کردند، شگفت زده شدم.

حدس زدم دلیل این تفاوت، دوربین نیست.

دلیل این تفاوت، باید بخاطر لنزها باشد

اگر دلیل این تفاوت، دوربین نبود، پس آنها قطعا از لنزهای گران قیمتی که حتما از لنز من بهتر بودند، استفاده می کردند. دوباره به اطلاعات Exif آنها نگاه کردم و باز هم از اینکه بیشتر آنها از لنزهایی شبیه لنز من استفاده می کردند، تعجب کردم.

بعضی از آنها حتی از لنزهای کیت استفاده می کردند، اما عکس های آنها فوق العاده بودند.

حدس زدم دلیل این تفاوت بخاطر لنزها نیست.

دلیل این تفاوت باید تجربه آنها باشد

پس دوربین و نوع لنز دلیل این تفاوت نبودند، خب چه چیز دیگری باقی مانده بود؟ تنها چیزی که به نظرم می رسید، تجربه بود. آنها قاعدتا سالها بود عکس می گرفتند و میلیون ها اشتباهی که من تازه داشتم انجام می دادم را، قبلا یاد گرفته بودند.

سعی کردم با چند تا از آنها که عکس های خارق العاده ای می گرفتند، ارتباط برقرار کنم و از آنها بپرسم چه مدت است عکاسی می کنند.

تعدادی از آنها بیش از ده سال بود به طور حرفه ای عکس می گرفتند، اما تعداد زیادی هم بودند که به یک سال هم نمی رسید داشتند عکاسی می کردند!

منظورم را اشتباه متوجه نشوید- تجربه به طور حتم یکی از مهم ترین پارامترها در خلق یک کار هنری بزرگ محسوب می شود اما تنها عامل نیست. اگر یک نفر با یک سال تجربه به خوبی کسی که ده سال تجربه دارد عکاسی می کند، پس حتما عامل دیگری به جز تجربه باید دخیل باشد.

حدس زدم این عامل همیشه تجربه نیست.

دو قدرت محرمانه ای که عکاس ها در تصرف دارند

افسانه عکاسی می گوید چیزهایی مثل تجهیزات عکاسی و تجربه، فاکتورهای تعیین کننده کیفیت یک عکس هستند.

بعد از صرف ساعت ها وقت برای ارزیابی اینکه چه تفاوت هایی به این عکاس ها برتری خارق العاده بخشیده است، بالاخره به نتیجه رسیدم.

برای فهمیدن آن آماده اید؟

دو «قدرت محرمانه» ای که آنها را متمایز می کرد دانش محرمانه آنها در مورد نورپردازی و ویرایش عکس بود.

نورپردازی

نورپردازی به طرز عجیبی اهمیت دارد. اگر یک iPhone با نور فوق العاده خوب یا یک دوربین ۴۰هزار دلاری Phase One با لنز ۱۰هزار دلاری و نور کم کیفیت به من بدهند تا عکس بگیرم، من iPhone و نور خوب را انتخاب می کنم.

به محض اینکه بفهمید نور چگونه کار می کند، چطور می توانید آن را بسازید و قدرت آن را تحت کنترل در آورید، عکس های شما در کیفیت و ابتکار به صورت موشک وار بالا می روند. با کمی تمرین در فهم اینکه چطور می توانید از نور استفاده کنید، حتی می توانید با شکل دهی، کنترل کیفیت و کمیت آن، یک نور بسیار بد را به نوری فوق العاده تبدیل کنید.

ویرایش – این کار بعضی ها را عصبانی می کند

با چیزی که می خواهم بگویم خیلی از عکاسان حرفه ای را عصبانی خواهم کرد: ویرایش می تواند از شناخت نور (و تجربه) خیلی مهم تر باشد.

بگذارید توضیح دهم: تکنولوژی راه درازی را پیموده است. عکاسی با فرمت RAW اینقدر به شما اطلاعات می دهد که می توانید عکس های ناموفق قبلی را «نجات» دهید.

اشتباه متوجه نشوید، شما باید همیشه، تا جایی که می توانید همه تنظیمات و مراحل را به صورت صحیح با دوربین انجام دهید، اما کارهای زیادی هم هستند که می توانید بعد از گرفتن عکس انجام دهید تا به عکستان جلوه ای درست دهید.

اینکه بتوانید کل پس زمینه را جایگزین کنید، نقص ها را ویرایش کنید، سایه ها و هایلایت ها، خطاهای نورپردازی یا شرایط نوری نامساعد را تغییر دهید و غیره به معنای تاثیری شگرف روی عکس ها است و اینکه امروزه مرحله نهایی «ویرایش» است.

زمانی که باکیفیت ترین ویرایش و باکیفیت ترین نورپردازی را با هم ترکیب می کنید، چنان عکس فوق العاده ای خلق می کنید که از جمع تک تک مراحل بهتر خواهد بود. وقتی به این سطح رسیدید، شما جزء ۱درصد برتر هستید.

به عبارت دیگر، وقتی به این سطح رسیدید، حال عکس های شما به اندازه عکس های عکاسانی که قبلا غبطه اش را می خوردید، خارق العاده هستند.

آنچه که باید انجام داد

لطفا از حرف هایم اشتباه برداشت نکنید. تجربه کسب کردن از طریق «آزمون و خطا» مهم است و با گذشت زمان به دست می آید. داشتن بودجه برای خرید دوربین های بهتر یا لنزهای گرانقیمت تر می تواند به شما کمک کند به شرط اینکه بدانید چطور با آنها کار کنید. اگر به یک عکاس مبتدی، بهترین تجهیزات عکاسی و به یک عکاس حرفه ای و جاافتاده، بدترین دوربین و تجهیزات را بدهید تا رقابت کنند، من شرط می بندم عکاس حرفه ای عکس تاثیرگذارتری خلق می کند.

با تمام آنچه که گفته شد، سایت من راجع به هک عکاسی است. هک عکاسی، پیدا کردن سریع ترین روش های موثر برای ارتقای عکاسی شماست، بدون اینکه ۱۰ها هزار ساعت صرف یادگیری کنید.

الماس ها و عکس ها

نورپردازی خوب در یک عکس مثل یک سنگ گرانبهای خام است. به خودی خود ارزش دارد، اما نه به اندازه‌ی یک سنگ گرانبهای کار شده. اینجا زمانی است که ویرایش وارد عمل می شود.

با کمی دقت، سنگ به اندازه های مناسب برش داده می شود، جلا داده می شود، نقص ها و کاستی ها حذف می شوند، تراش کاری انجام می شود و در نهایت صیقل داده می شود. شباهت زیادی به ویرایش دارد، غیر از این است؟

تنها بعد از اینکه مرحله «ویرایش» انجام شد، سنگ گرانبها، ارزش و قیمت واقعی خود را پیدا می کند.

اجازه دهید دوباره تکرار کنم: برای اینکه باارزش ترین عکس را داشته باشید، هم به نورپردازی عالی نیاز دارید هم به ویرایش ماهرانه.

یک عکس می تواند با هر یک از این دو (نورپردازی عالی یا ویرایش فوق العاده) هم خوب باشد اما برای اینکه بهترین کیفیت را داشته باشد، به هر دو آن ها نیاز است.

چرا باید اول در ویرایش شیرجه بزنید

همانطور که در بالا شرح دادم، نورپردازی و ویرایش مهم ترین قسمت های این فرآیند هستند. جدای از تاثیر هر دوی آنها، ادعا می کنم یادگیری ویرایش خیلی سریع تر و ساده تر از یادگیری نورپردازی است.

می خواهم توضیحاتی جدی در مورد آخرین جمله ارائه دهم به این دلیل که بعضی ها ممکن است به اشتباه فکر کنند منظور من این است که به هیچ وجه «نورپردازی» را یاد نگیرید.

من اکیداً توصیه می کنم نورپردازی و ویرایش را همزمان یاد بگیرید، اما یادگیری ویرایش سریع تر پیش می رود و در این سطح می تواند تاثیر بارزتری داشته باشد.

۱۰-۲۰ سال پیش، این موضوع اهمیت نداشت. نرم افزارهای فتوشاپ و لایت روم به اندازه‌ی الان قوی نبودند، فایل های خروجی دوربین به این اندازه پیشرفته نبودند و نمی توانستند اطلاعات چندانی برای کاربردهای بعدی در اختیار قرار دهند.

نورپردازی ماهرانه قبل و بعد از ویرایش قوی

من چند عکس زیر را برای نشان دادن قدرت ترکیب نورپردازی و ویرایش آورده ام. عکس های «قبل از ویرایش» با نور خوب در مقایسه با نورپردازی ضعیف، عالی هستند اما با استفاده از ویرایش، می بینیم هنوز پتاسیل بهتر شدن را داشته اند.

اهمیت فرآیند ویرایش را متوجه می شوید؟ راز افسانه عکاسی برملا شد.

مایک نیوتون درباره کتاب هک عکاسی می گوید: «ماموریت من کمک به عکاسان مبتدی برای پریدن از روی ۱۰۰۰۰ ساعت زمانی است که برای پیشرفتشان نیاز است و آموختن چندین روش هکی است که خودم با آزمون و خطا به آنها رسیده ام تا بتوانند وقت بسیاری را ذخیره کنند. خلق این کتاب، اولین قدم از بیشمار مرحله ای است که من را به کار همیشگی بر روی عکاسی هدایت می کند. رویای من خلق یک سبک زندگی (lifestyle) از سفر و آموزش عکاسی است. ممنون که وقت می گذارید و بخشی از آن هستید».

منبع

برگرفته از: hackingphotography

- - , .

زمستان که رنگ های زنده را از چشم اندازها بیرون می کشد، بهترین فرصت برای ثبت مناظر خالی مینیمالیستی است.

شما برای ایجاد یک عکس منظره قابل قبول، به یک صحنه گسترده و چشمگیر در نور طلایی کامل نیاز ندارید. اغلب سادگی زمین خالی، با تمرکز بر روی جزئیات و بافت های ظریف تر، می تواند جذاب باشد.

آسمان تیره و تن رنگ های ساده می توانند چشم ما را به سمت نقطه کانونی هدایت کنند. غبار و مه در پنهان کردن پس زمینه برای به حداقل رساندن یک زمینه عالی هستند. با این حال، آسمان ابری با یک محیط مناسب نیز موثر است.

به دنبال یک سوژه تنها و مشخص با یک پس زمینه ساده باشید. مناظر دریایی با اشیاء ایستا (بی حرکت) نقطه شروع خوبی هستند.

ما از این درخت که در مقابل یک آسمان خنثی تضاد و کنتراست ایجاد می کرد عکس گرفتیم. با ترکیب بندی مناسب، حتی یک منظره نسبتا غیر جذاب را نیز می توان به یک تصویر انتزاعی جذاب تبدیل کرد. برخی از تکنیک های دوربین وجود دارند که به ایجاد یک عکس مینیمالیستی کمک می کنند.

بیشتر بخوانید: شاخه های مختلف عکاسی مینیمالیستی

نوردهی طولانی آسمان را تار یا مات کرده، و یک پس زمینه نرم برای تاکید بر روی سوژه ایجاد می کند، درحالیکه یک ایزوی پایین و عمق میدان زیاد هر گونه اثرات حواس پرت کننده را حذف می کند.

سپس برای ساده تر کردن زمینه، ما می توانیم عکس را به سیاه و سفید تبدیل کنیم تا رنگ های یک دست را بیشتر کنیم.

این کار هنگامی که سوژه شما در شرایط نوری عالی ای نیست یا طیف خوبی از رنگ ها را ندارد، به شما کمک می کند. ما قصد داریم از پلاگین قدرتمند Adobe Camera Raw فتوشاپ CC برای تبدیل تصویر استفاده کنیم.

آموزش گام به گام ترکیب بندی یک منظره مینیمالیستی

تاریک و دلگیر

این سبک از چشم انداز در آب و هوای ابری و دلگیر به وجود می آید. یک آسمان ابری هم به تصویر بافت اضافه می کند و هم نور طبیعی را برای یک نوردهی متعادل تر نرم می کند. یک سوژه تنها با یک پس زمینه کاملا تمیز و ساده، مانند یک درخت بزرگ بر روی یک تپه پیدا کنید.

زاویه عکاسی و فاصله کانونی

هنگام ترکیب بندی یک منظره مینیمالیستی، بر روی فضاهای خالی با الگوها و بافت های ساده تمرکز کنید. از پایین، با نگاه به بالا به سمت آسمان عکس بگیرید، و بسیاری از قسمت های زمین را حذف کنید. با یک فاصله کانونی واید عکس بگیرید تا سوژه را در کادر، کوچک نگه دارید.

جزئیات ریز

عکس خود را بدون نویز و شارپ نگه دارید تا جزئیات و اثرات حواس پرت کننده را کاهش دهید. برای به حداقل رساندن نویز، ایزو را تا ۱۰۰ پایین بیاورید، و دیافراگم را تا f/16 ببندید به طوریکه همه چیز در کادر واضح و شارپ باقی بماند. یک سه پایه برای ممکن ساختن نوردهی های طولانی لازم خواهد بود.

کند کردن سرعت حرکت ابرها در آسمان

برای این که یک احساس نرم تر و ساده به تصویر بدهید، با نوردهی طولانی عکس بگیرید تا ابرها را با یک تاری دل انگیز با هم ترکیب کنید. ما با سرعت شاتر ۴ ثانیه عکس گرفته ایم. برای حذف لرزش های دوربین، تثبیت کننده تصویر (image stabilization) را غیر فعال کرده و با استفاده از تایمر خودکار ۲ ثانیه یا یک ریموت کنترل شاتر عکس بگیرید.

لنزک: هنگام استفاده از سه پایه توصیه می شود تثبیت کننده تصویر (لرزشگیر – image stabilization) را غیر فعال کنید.

چگونه عکس منظره مینیمالیستی خود را ویرایش کنید

عکس را در ACR باز کنید

عکس خود را در Adobe Camera Raw باز کنید، به پنل Black & White بروید و برای حذف رنگ، مربع آن را تیک بزنید. تن قسمت های تبدیل شده را با حرکت دادن اسلاید به طرفین تنظیم کنید، تا وقتی که از نتیجه راضی شوید.

تنظیمات اولیه

به پنل Basics برگردید. تیره کردن آسمان ساده تر است، از این رو ما تنظیمات اولیه (basic adjustments) را برای چمن در پیش زمینه نوردهی بیش از حد (overexposed) کردیم. افزایش وضوح (Clarity) به افزودن کنتراست واقعا کمک می کند.

آسمان را تیره کنید

در امتداد نوار ابزار بالا، ابزار گرادینت (Gradient tool) را انتخاب کنید. تنظیمات را ماهرانه با قرار دادن یک فاصله بین نقاط قرمز و سبز، بر روی آسمان پخش کنید. exposure یا نوردهی گرادینت را کم کنید تا آسمان تیره شود.

زمین را روشن کنید

ابزار قلم مو را انتخاب کنید. قسمت هایی از تصویر را رنگ کنید تا تنظیمات انتخابی یا موضعی ایجاد کنید – ما از آن برای روشن کردن پیش زمینه استفاده کرده ایم. Size، Feather و Density، ناحیه رنگ شده با قلم مو را کنترل می کنند.

ابزار Dodge و bu

در آخر، برای باز کردن ویرایشگر اصلی فتوشاپ، بر روی Open Image کلیک کنید. ما برای تیره تر کردن آسمان، از ابزار Bu استفاده کردیم (که بر روی ۱۵% تنظیم شده بود) و سپس از ابزار Dodge برای روشن کردن بیشتر درخت و چمن استفاده کردیم.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

اگر تازه با پروژه آشنا شده اید مطالعه نمایید، در غیر این صورت به پایین صفحه مراجعه نمایید

ایده دنبال کردن یک پروژه ۳۶۵ روزه گروهی، در آغاز سال ۲۰۱۶، توسط امی دیویس (Amy Davies) از سایت digitalcameraworld مطرح گردید. ما لنزکی ها نیز این ایده را پسندیدیم و تصمیم گرفتیم با این گروه همراه شویم و «پروژه عکاسی ۳۶۵ لنزکی ها» را آغاز کنیم. برای همین از این پس هر آخر هفته یک موضوع پیشنهاد خواهیم داد که البته تنها برای الهام شما عزیزان است و همواره می توانید مسیر خود را رفته و موضوع دلخواهتان را برای آن هفته داشته باشید.

لطفا عکس هایی که می گیرید را (چه با موضوع پیشنهادی هفته پروژه ۳۶۵ لنزکی ها / چه با موضوع دلخواهتان)، در اینستاگرام با برچسب lenzak# به اشتراک بگذارید و در قسمت عنوان (caption) «پروژه ۳۶۵ لنزکی ها» و «موضوع» را ذکر کنید. همچنین ذکر مشخصات دوربین، عکس، سایر تجهیزات و درج پاره ای از توضیحات نیز می تواند بسیار جالب باشد (مانند مثال های آخر این مطلب).

ما حتما از عکس های شما در هشتگ lenzak# بازدید می کنیم و احتمالا شماری از آن ها را در صفحه اینستاگرام لنزک منتشر خواهیم کرد.

خب، برای اینکه مجبور نباشید به مطلب فراخوان پروژه برگردید، یکبار دیگه قوانین را در اینجا مرور می کنیم:

• بعد از ۳۶۵ روز از شروع باید ۳۶۵ عکس با ۵۲ موضوع مختلف داشته باشید
• انتخاب موضوع اختیاری است و ما تنها پیشنهاد می دهیم
• برای زمان عکاسی برنامه ریزی کنید ولی زیاد به خودتان سخت نگیرید (پروژه باید مفرح باشد)
• اشتراک عکس ها در اینستاگرام را فراموش نکنید (lenzak#)
• اینجا و در پست های اینستاگرام موضوعات پیشنهادی خودتان را مطرح نمایید تا همه الهام بگیریم
• با هر دوربینی (دوربین کامپکت، بریج، موبایل و…) می توانید این پروژه را تکمیل کنید

شرح موضوع هفته

در زمین زیر پای ما، جایی که روزانه قدم های بسیاری بر می داریم، سوژه های عکاسی زیادی یافت می شوند. اگر موضوع این هفته را برای پروژه خود انتخاب نمودید، همانطور که قدم بر می دارید، به دنبال سوژه های عکاسی جالب روی زمین باشید. این می تواند، یک الگو، چمن، یا بازتابی زیبا روی سطح آب باشد. عکاسی آبستره هم این هفته می تواند ایده جالبی باشد، که در لنزک آموزش ها و نمونه های فراوانی برای آن خواهید یافت.

آموزش های مرتبط

این هفته علاوه بر ارائه نمونه ها، به شما عزیزان ۲ آموزش معرفی می کنیم که امیدواریم در پروژه تان مفید واقع شوند.

آموزش عکاسی از انعکاس های روی گودال آب

«ممکن است گودالی که می‌خواهید از آن عکس بگیرید کثیف یا کوچک بوده یا اینکه از عمق کمی برخوردار باشد. یک راه برای حل این مشکل کنار زدن کثیفی‌ یا زباله‌ها با پاهایتان است یا اینکه در صورت نیاز می‌توانید گودال را با یک بطری آب پر نمایید». پس این هفته وقتی برای عکاسی می روید با خود یک بطری آب به همراه داشته باشید، در صورت لزوم می توانید از آن برای ایجاد سطح بازتابنده خود استفاده کنید. لینک مطلب (اینجا کلیک نمایید).

رنگ ها در عکاسی

یک قسمت رنگی روی پس زمینه ای خنثی یا ساده می تواند جلوه بسیار زیبایی ایجاد کند، منظور من از این جمله بالا بردن غلظت رنگی یک قسمت و یا انتخاب یک قسمت برای رنگی بودن در عکسی سیاه و سفید نیست، بلکه رنگی بودن یک قسمت به طور طبیعی در مقابل پس زمینه ای طبیعی است.

رنگ ها در مقابل پس زمینه ای طبیعی جلوه بسیار بسیار زیبایی دارند. شاید سوژه خسته کننده ای به نظر بیاید اما فکر می کنم خط زرد روی سنگ فرش های خاکستری جلوه بسیار زیبایی پیدا کرده و به زیبایی خودش را نشان داده است. اینکه یاد بگیرید چگونه از تئوری رنگ ها در ترکیب بندی هایتان استفاده کنید، حتما این هفته کیفیت عکس هایتان را ارتقا خواهد داد. لینک مطلب (اینجا کلیک نمایید).

عکس های امی برای هفته #۵ با موضوع «روی زمین»

دیشب خیلی باران بارید و این گودال آب بزرگ در پارک محله مان شکل گرفت. مجبور بودم از میانش عبور کنم (از عمق وسط آن خبر نداشتم و ممکن بود در کلی آب فرو بروم)، اما عاشق حالت بازتاب آسمان و درختان در آب شده بودم.

اصلا اشتباهه که موضوع یک هفته کامل «روی زمین» باشد و آدم از چمن ها بگذرد، مگه نه؟ من این عکس را با دوربین Olympus OM-D E-M10 Mark II و یک لنز ۴۵ میلیمتری گرفتم. می خواستم عکسم یک ظاهر تقریبا انتزاعی (آبستره) داشته باشد، بنابراین دیافراگم باز f/2 را انتخاب کردم.

در بسیاری از درگاه های خیابان محل زندگی من چنین کاشی کاری هایی دیده می شود. من الگو ها را دوست دارم، و این ها همیشه توجه من را به خود جلب می کردند. من این عکس را با فاصله کانونی ۲۵ میلیمتر (معادل ۵۰ میلیمتر روی دوربین من)، و دیافراگم f/4 گرفتم.

من این کفپوش زیبا را در قلعه کاردیف پیدا کردم. من عاشق ترکیب کاشی ها با قسمت های مشبک فلزی هستم. از آنجا که داخل قلعه کم نور بود، ایزو را بالا بردم و از دیافراگم نسبتا باز f/5.6 استفاده کردم.

- - , .

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: Canon EOS 60D
• دیافراگم: f/3.5
• سرعت شاتر: ۱/۱۶۰۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-125
• فاصله کانونی: ۱۸mm

عکاس: آقای سامان خوش پیمان

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

این کودک شاد و بازیگوش روزی همانند ان مرد گوشه ای مینشیند و غرق در افکار و مشکلات زندگی میشود و به یاد روزهایی می افتد که شاد بوده و به دور از مشکلات زندگی.

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .

از مد نوردهی دستی استفاده کنید

شاید این بیان واضحات باشد، اما وقتی شما از مد نوردهی دستی (M) استفاده می کنید، کنترل دیافراگم و سرعت شاتر را در دست دارید. این بدان معنی است که به منظور گرفتن تصاویر موفق، شما باید در نظر بگیرید که حرکت تار می خواهید یا ثابت (فریز) شده و برای هر عکس چقدر عمق میدان می خواهید.

و اگر به جای استفاده از گزینه ایزوی خودکار (Auto ISO) تنظیمات حساسیت خاصی را تنظیم کنید، مقدار نویزی که وجود خواهد داشت را نیز تعیین می کنید.

بسیاری از عکاسان با تجربه، اصول نوردهی دستی را می دانند، اما برای راحتی از مدهای نیمه خودکار اولویت شاتر و اولویت دیافراگم استفاده می کنند.

استفاده از مد نوردهی دستی باعث می شود که شما در مورد نوردهی و این که می خواهید تصاویرتان چطور به نظر برسند، با دقت بیشتری فکر کنید – و این می تواند چیز خوبی باشد.

هیستوگرام را چک کنید

چک کردن نمایش هیستوگرام دوربین شما برای هر عکس راه بسیار خوبی برای رسیدن به یک درک بهتر از روشنایی و نوردهی است. این نمودار ساده تعداد پیکسل ها را با مقادیر روشنایی از صفر (سیاه) تا ۲۵۵ (سفید).

اگر یک قله بسیار بزرگ در انتهای سمت راست مقیاس وجود داشته باشد، نواحی روشن بزرگی وجود دارند و برخی از پیکسل ها به احتمال زیاد می سوزند (نوردهی بیش از حد – سفیدی های بدون جزئیات).

در عین حال یک قله بزرگ در انتهای سمت چپ نشان دهنده نواحی تاریک بزرگ است با یک احتمال قوی که برخی از سایه ها بدون جزئیات ثبت شده باشند (نوردهی ناکافی).

اگر شما هیستوگرام هر عکسی که می گیرید را چک کنید، تصور خوبی از چگونگی بازگردانی نواحی روشن و تاریک یک صحنه به یک تصویر و نیز چگونگی تغییر اثرات نوردهی بر هیستوگرام/ تصویر به دست خواهید آورد.

به مرور زمان شما یاد خواهید گرفت که چگونه آنچه می بینید را به تنظیمات نوردهی بازگردانی کنید به طوری که بتوانید همان دفعه اول عکس هایی که می خواهید را بگیرید. مطلب زیر در بیشتر بخوانید، کار کردن با هیستوگرام را به شما آموزش می دهد.

بیشتر بخوانید: استفاده از هیستوگرام

از نورسنج نقطه ای دوربین خود استفاده کنید

مانند استفاده از نمایش هیستوگرام، استفاده از نورسنج نقطه ای (spot-meter) دوربین شما نیز به درک شما از ایجاد نوردهی کمک خواهد کرد.

سیستم های نورسنجی ماتریسی (با نام های matrix ، evaluative، multi-segment) برای ارائه تنظیمات نوردهی و با ارزیابی کل تصویر طراحی شده اند، اما گزینه نورسنج نقطه ای از یک مکان بسیار دقیق اندازه گیری می کند.

این گزینه طوری طراحی شده که ناحیه هدف را تن میانه در نظر می گیرد و بنا بر آن تنظیمات نوردهی را پیشنهاد می دهد. این به این معنی است که شما باید بسیار مراقب باشید که نقطه نورسنجی را کجا قرار می دهید، اگر این نقطه بر روی یک هایلایت (قسمت روشن) یا سایه تاریک باشد، عکس بطور نادرست بیش از حد یا ناکافی نوردهی می شود.

بیشتر بخوانید: چهار باید و سه نباید در مد نوردهی دستی دوربین

یک تراز سفیدی سفارشی تنظیم کنید

بسیاری از عکاسان برای به دست آوردن رنگ های درست بر سیستم تراز سفیدی خودکار دوربین خود متکی هستند و در بسیاری از شرایط نوری طبیعی این کار بسیار امن است.

عده ای هم ممکن است از برخی مقادیر از پیش تنظیم شده (preset ها) برای کنار آمدن با برخی از شرایط نوری خاص استفاده کنند، و عده کمی هم بر این اساس که تصاویر raw می گیرند و می توانند تراز سفیدی را با یک کلیک ماوس در پس پردازش اصلاح کنند، متکی هستند.

با این حال، اگر شما به طور منظم از گزینه تراز سفیدی سفارشی (custom) یا دستی (manual) دوربین خود استفاده کنید، درک بیشتری از رنگ و تراز سفیدی به دست خواهید آورد.

همچنین شما تصویر نهایی را مستقیما بعد از این که گرفته شد می بینید، به جای این که بعدا آن را بر روی مانیتور کامپیوتر خود مشاهده کنید، بنابراین از اینکه عکسی که می خواستید را گرفته اید یا نه تصور بسیار بهتری خواهید داشت.

تنها با استفاده از یک فاصله کانونی عکس بگیرید

لنزهای زوم زندگی را بسیار آسان تر می کنند، چون به جای نیاز به حمل یک کیف پر از لنز شما می توانید تنها با دو یا سه لنز بیرون بروید، بسته به کاری که انجام می دهید.

با این حال، جنبه منفی لنزهای زوم این است که شما را تنبل می کنند. ما معمولا به جای راه رفتن به سمت یک سوژه، بر روی آن زوم می کنیم. حرکت به سمت یک سوژه و در اطراف آن ما را قادر می سازد تا زوایا و پرسپکتیو های جدیدی را کشف کنیم و اغلب می تواند به تصاویر بهتر و جالب تری منجر شود.

یک راه مجبور کردن خودتان به عادت کاوش بیشتر سوژه ها، این است که خودتان را تنها به یک فاصله کانونی محدود کنید. اگر شما مجموعه ای از لنزهای پرایم (ثابت) دارید، عالی است، یکی را انتخاب کرده و روز/ هفته خود را تنها صرف عکاسی با آن کنید. اگر شما لنزهای زوم دارید، یکی از آنها را بردارید، یک فاصله کانونی در محدوده آن انتخاب کرده و از همه چیز در آن فاصله کانونی عکس بگیرید. این کار را می توانید در قالب یک پروژه عکاسی «یک هفته، x میلیمتر» انجام دهید.

علاوه بر پیدا کردن زوایای جدید، شما درک عمیق تری از کنترل عمق میدان در فاصله کانونی به دست خواهید آورد – وقتی فاصله کانونی افزایش می یابد، عمق میدان کمتری در هر دیافراگم معین وجود دارد.

این کار تصمیم گیری در مورد این که در آینده از چه فاصله کانونی و دیافراگمی باید استفاده کنید را برای شما آسان تر می کند و عکس های خلاقانه تری خواهید گرفت.

هر روز یک عکس به اشتراک بگذارید

نشان دادن عکس هایتان به افراد دیگر (و نگاه کردن به تصاویر آنها) یک راه عالی برای بررسی و سنجش قدرت تصاویر شما و به دست آوردن بازخوردهای سازنده است.

وب سایت ها، برنامه ها و سازمان های زیادی وجود دارند که می توانند در انجام این کار به شما کمک کنند: اینستاگرام، فیسبوک، فلیکر، توییتر و فتوکرود (Photocrowd) چند مورد از آنها هستند.

با این حال، به جای بمباران کردن مردم با تعداد زیادی عکس، چرا هر روز فقط یک عکس به اشتراک نگذارید و آن را به بهترین عکسی که می توانید تبدیل نکنید؟

انجام چالش گرفتن حداقل یک عکس در هر روز به این معنی خواهد بود که شما دائما به دنبال تصاویر بوده و فرصت های عکاسی جدیدی برایتان ایجاد خواهد شد.

و اجبار برای به اشتراک گذاشتن یکی از آن تصاویر در هر روز به شما عزم و اراده بیشتری برای تبدیل کردن آن به یک عکس عالی خواهد داد.

به عکس های خود امتیاز دهید

عادت کنید که بعد از گرفتن هر عکس به تصاویر خود از ۰ تا ۵ امتیاز دهید – که در آن صفر بدترین عکس (و بدون ستاره) و پنج ستاره بهترین عکس شماست.

تلاش برای جدا کردن گندم از کاه، علاوه بر این که باعث می شود شما بر روی تصاویر خود تمرکز کنید، نسبت به اشتباهاتی که مرتکب می شوید و روند عکاسی خود یک بینش به دست خواهید آورد.

به عنوان مثال، اگر متوجه شدید که از روی عادت یک عکس واید گرفته اید، که خوب اما به هم ریخته است، برای گرفتن تصویری که کمتر به هم ریخته باشد به یک نقطه دید جدید جا به جا شوید و سپس برای عکاسی از یک زاویه پویاتر کمی نزدیک تر شوید، آن وقت است که شما در راه رسیدن به تصاویر بهتر از قبل هستید.

امتیاز دادن به عکس هایتان همچنین به شما کمک خواهد کرد تا عکسی را که می خواهید به اشتراک بگذارید، انتخاب کنید.

شما کدام یک از این موارد را به صورت روتین انجام می دهید؟ و تاثیر آن در ارتقای عکاسی شما چه بوده است؟

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

نورپردازی ثابت (Continuous lighting) به خصوص در صورتی که شما در مورد کار با نور تازه کار باشید، می تواند مفید باشد. هنگامی که شما نورپردازی را به صورت جدا از دوربین یا اکسترنال انجام می دهید، رسیدن به ظاهر درست می تواند چالش برانگیز باشد. به چقدر قدرت نیاز دارید؟ آیا سایه های نرم می خواهید یا سایه های سخت؟ و نور باید از چه جهتی بتابد؟

نورپردازی ثابت شما را قادر می سازد تا اثر نور را بلافاصله بعد از این که موقعیت آن را تغییر می دهید یا قدرت آن را تنظیم می کنید، ببینید – شما می توانید ببینید که سایه ها در میان چهره سوژه حرکت می کنند، یا ببینید چقدر تابش خیره کننده از محصولی که دارید از آن عکس می گیرید، دریافت می کنید.

اشتباه برداشت نکنید: فلاش ها و استروب های استودیویی عالی هستند. اما از آنجا که اثر آنها گذراست شما باید تصاویر خود را بر روی دوربین یا کامپیوتر خود بررسی کنید تا ببینید چه اثری دارند، و اگر در مورد نوردپردازی تازه کار باشید این امر روند یادگیری را طولانی می کند.

شما می توانید یک کیت نورپردازی ثابت نسبتا ارزان بگیرید که شامل پایه های نور و تعدیل کننده های نور (اصلاح کننده نور – مثل سافت باکس) است، و ما توصیه می کنیم که هنگام شروع کار از یک کیت استفاده کنید تا در وقت و پول خود صرفه جویی کنید.

پایه های نور ضروری هستند چون نور را در محل ثابت نگه می دارند. اکثر کیت ها نیز شامل تعدیل کننده ها هستند – که برای پخش و هدایت نور مورد استفاده قرار می گیرند، و به شکل سافت باکس ها، اوکتباکس ها، چترها و موارد مشابه عرضه می شوند.

نورهای ثابت همچنین شما را قادر می سازند تا پرتره های استودیویی را با یک تفاوت ثبت کنید: یک روسری یا یک تک پارچه نازک بردارید و با آن سر مدل خود را بپوشانید، و از یک پنکه رومیزی برای باد زدن و به حرکت در آوردن روسری در هوا استفاده کنید. با استفاده از یک سرعت شاتر آهسته و بی حرکت نگه داشتن مدل خود، شما می توانید دنباله ها یا رد های تار زیبایی را ثبت کنید.

آموزش گام به گام: نور ثابت خود را برپا کنید:

خودتان را مجهز به کیت کنید

وقت خود را با گرفتن قطعات مختلف کیت هدر ندهید، چون در این صورت با ریسک ناسازگاری مواجه می شوید. اگر می خواهید عکاسی را شروع کنید، Rotolight’s RL-48 Interview Kit ملزومات مورد نیاز را برای شما فراهم خواهد کرد. ما برای عکاسی خود از نور ثابت کینوفلو (KinoFlo) 4 بانک استفاده کردیم.

یک عکس آزمایشی بگیرید

با روشن کردن یک نور شروع به کار کنید. نور را در اطراف حرکت دهید و ببینید چگونه بر سوژه شما تاثیر می گذارد. یک عکس آزمایشی بگیرید، سپس یک دیفیوزر (پخش کننده) را بر روی نور نصب کنید (نور را در همان موقعیت نگه دارید)، عکس دیگری بگیرید و دو عکس را با هم مقایسه کنید، دقت کنید که سایه ها چقدر نرم یا سخت هستند و در کجا قرار می گیرند.

یک ظاهر زیبا به دست آورید

ما برای گرفتن تصویر برجسته خود از همان چیدمان نورپردازی معروف «نور زیبایی – beauty light» استفاده کردیم. ما نور کلیدی (اصلی) خود را آماده کرده و آن را در بالای سر مدل، رو به پایین قرار دادیم. سپس، یک رفلکتور بزرگ را زیر صورت مدل قرار دادیم تا نور را رو به بالا بازتاب دهد و سایه های زیر چانه، بینی و چشمان او را روشن کند.

دیاگرام چیدمان نورپردازی Clam shell که نمونه واقعی آن را در تصویر گام #۳ مشاهده می نمایید.

لنزک: چیدمان نورپردازی Clam shell، صدفی یا تاشو یک چیدمان نورپردازی زیبایی (Beauty lighting setup) است. چیدمان های نورپردازی زیبایی الزامی به دشوار و پیچیده بودن ندارند. شما می توانید عکس های زیبایی با ظاهر حرفه ای را با چیدمان نورپردازی Clam shell ایجاد کنید.

پس زمینه را تمیز نگه دارید

نورپردازی ثابت (Constant lighting) حدس و گمان های زیادی را نیز برای دانستن این که پس زمینه شما چگونه به نظر خواهد رسید به وجود می آورد. ما برای عکس خود مدل را در مقابل یک پس زمینه سفید تمیز قرار دادیم، چون احساس کردیم که این کار برای نورپردازی ساده و عمق میدان سطحی (کم عمق) مناسب خواهد بود.

از یک دیافراگم باز استفاده کنید

برای به دست آوردن عمق میدان فوق العاده کم عمق، ما یک لنز نیکون ۸۵ میلی متر f/1.4 را به دوربین D750 خود متصل کردیم، و دیافراگم باز f/1.4 را در مد نوردهی اولویت دیافراگم تنظیم کردیم. سپس یک سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه را در ایزو ۱۰۰ تنظیم کرده، و قدرت نور را نیز برای به دست آوردن یک نوردهی صحیح تنظیم کردیم.

متعادل بمانید

اگر شما نور ثابت ندارید، می توانید از لامپ های رومیزی استاندارد یا مشابه آن استفاده کنید، اما فقط آگاه باشید که اینها با نور روز متعادل نیستند (نکته سریع زیر را ببینید). آنها به طور غیر صحیح به پرتره های شما یک رنگ گرم تا حدودی نارنجی خواهند بخشید. راه حل این مشکل این است که تراز سفیدی خود را بر روی Incandescent یا Tungsten با نماد لامپ رشته ای تنظیم کنید.

نکته سریع

اگر می خواهید نور ثابت را با نور روز ترکیب کنید، مطمئن شوید که چراغ های متعادل با نور روز (daylight-balanced) می گیرید. نور با استفاده از مقیاس کلوین (K) اندازه گیری می شود. نور روز «سفید« است و در حدود K5500 می باشد، بنابراین مطمئن شوید که برای جلوگیری از به وجود آمدن مشکلات مربوط به ته رنگ های مخلوط (قاطی/ترکیب شده)، چراغ های شما تا حد امکان به این مقدار نزدیک هستند. چراغ های KinoFlo ما متعادل با نور روز بودند.

نورسنج

مزیت دیگر استفاده از نور ثابت این است که شما می توانید از نورسنج دوربین خود استفاده کنید؛ از آنجا که نور ثابت است، وقتی شما یک عکس می گیرید هیچ تغییری در نوردهی وجود نخواهد داشت. اسپیدلایت ها، فلاش (استروب) های استودیویی و نور های دیگر مانند این شما را مجبور می کنند که یا حدس بزنید، یا بر یک نورسنج اکسترنال برای انجام خوانش و تنظیم کردن دوربین متکی باشید.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

دانلود

منبع

برگرفته از: COOPH

- - , .

ضریب برش اصطلاحی است که تفاوت بین اندازه سنسور دوربین شما و یک فریم فیلم ۳۵ میلیمتری قدیمی را توصیف می کند. این ضریب عمدتا به عنوان راهی برای مقایسه فواصل کانونی لنز وقتی که روی دوربین های مختلف نصب شده است استفاده می شود، که از آنچه به نظر می رسد مهم تر است.

اگرچه ضریب برش پیچیده به نظر می رسد، اما آنقدر که ممکن است فکر کنید سخت نیست، و درک این مفهوم مهم و مفید می باشد. هنگامی که آن را درک کنید، هنگام تصمیم گیری در مورد این که از کدام لنز استفاده کنید، یا هنگام خرید تجهیزات عکاسی، قادر به انتخاب های آگاهانه تری خواهید بود.

مشکل

وقتی شما یک لنز را بر روی یک دوربین نصب می کنید، لنز یک تصویر دایره ای شکل را به پشت دوربین می تاباند. برای یک لنز بخصوص، صرف نظر از دوربینی که بر روی آن نصب شده، این تصویر یکسان است. وقتی که تصویر به فیلم یا سنسور برخورد می کند، یک بخش مستطیل شکل ثبت می شود.

در زمان قبل از عکاسی دیجیتال، تمام دوربین های SLR از فیلم ۳۵ میلیمتری استفاده می کردند. این بدان معنی بود که همه آنها بخش یکسانی از تصویر تابانده شده را ثبت می کردند، که منجر به عکس یکسان برای یک لنز مشخص میشد.

دوربین های دیجیتال تا حدودی چیزهای پیچیده ای دارد. سنسورها جایگزین فیلم شده اند که معمولا کوچکتر از فیلم ۳۵ میلیمتری هستند. از آنجا که آنها از نظر فیزیکی کوچک تر هستند، ناحیه کوچکتری از تصویر تابانده شده را ثبت می کنند، که منجر به عکسی می شود که زاویه دید باریک تری را پوشش می دهد.

یک سنسور کراپ شده یا برش خورده میزان کمتری از یک تصویر تابانده شده را ثبت می کند. زاویه دید باریک تر، اثر استفاده از یک فاصله کانونی طولانی تر را به شما می دهد.

این زاویه دید باریک باعث می شود عکس بیشتر «زوم شده» به نظر برسد، که یک مشکل به شمار می آید – اگر یک لنز یکسان بتواند تصاویر متفاوتی بر روی دوربین های متفاوت ایجاد کند، شما چطور می توانید لنزها را به شیوه ای معنادار با هم مقایسه کنید، یا پیش بینی کنید که آنها بر روی دوربین های مختلف چه میدان دیدی را پوشش خواهند داد؟ ضریب برش (crop factor) برای حل این مشکل اختراع شد.

ضریب برش چیست؟

ضریب برش اختلاف اندازه بین یک فریم فیلم ۳۵ میلیمتری و سنسور دوربین شما را توصیف می کند. به عنوان مثال، اگر دوربین شما یک ضریب برش ۲ دارد، به این معنی است که یک فریم فیلم ۳۵ میلیمتری دو برابر بزرگتر از سنسور دوربین شماست.

بر روی دوربین های دیجیتال مدرن، سنسورهایی با اندازه های مختلف نصب می شود. بهترین SLR های دیجیتال سنسورهایی دارند که هم اندازه با فیلم ۳۵ میلیمتری باشند، بنابراین ضریب برش آنها ۱ است (که به عنوان «فول فریم – full-frame» شناخته می شوند). در انتهای دیگر این مقیاس، دوربین های دیجیتال کامپکت سنسورهای بسیار کوچک، و ضریب برش بالای ۵ یا ۶ دارند. هر چه ضریب برش بیشتر باشد، اثر «زوم شدگی» برای یک فاصله کانونی مشخص قابل توجه تر می شود.

شما می توانید ضریب برش دوربین خود را با تقسیم قطر یک فریم ۳۵ میلیمتری بر قطر سنسور دوربین خود محاسبه کنید. این اعداد ممکن است کمی پیچیده و دشوار به دست آیند، اما خوشبختانه تولیدکنندگان دوربین، ضریب برش را در فهرست کتابچه راهنمای کاربر قرار می دهند تا در وقت شما صرفه جویی کنند.

فاصله کانونی موثر

همه اینها بسیار جالب هستند (یا شاید هم نیستند!)، اما وقتی شما بیرون در حال عکاسی، یا خرید یک دوربین یا لنز جدید هستید، چه تاثیری برای شما دارد؟ خب، این به شما اجازه می دهد تا بین لنزها و دوربین های مختلف مقایسه انجام دهید که در غیر اینصورت مقایسه آنها دشوار است.

اگر شما فاصله کانونی یک لنز را در ضریب برش دوربین ضرب کنید، به «فاصله کانونی معادل» می رسید، که فاصله کانونی مورد نیاز برای ایجاد زاویه دید یکسان بر روی یک دوربین ۳۵ میلیمتری است. به همین دلیل شما ممکن است بشنوید که ضریب برش تحت عنوان «چند برابر کننده فاصله کانونی یا FLM» نیز نامیده می شود.

به عنوان مثال، یک لنز ۵۰ میلیمتری بر روی دوربینی با ضریب برش ۱٫۵، یک فاصله کانونی موثر ۷۵ میلیمتری دارد، چون ۵۰ × ۱٫۵ = ۷۵ اگر شما یک لنز ۷۵ میلیمتری را بر روی یک دوربین با سنسور ۳۵ میلیمتری نصب کنید، عکسی با همان میدان دید به دست می آورید.

این مسئله برخی از حدس و گمان ها در انتخاب یک لنز را از بین می برد. شما ممکن است لنزی بخواهید که اثر یک لنز تله فوتوی ۲۰۰ میلیمتری بر روی یک دوربین فول فریم را تکرار کند. با استفاده از ضریب برش دوربینتان، شما می توانید فاصله کانونی دقیق لنزی که باید برای آن بخرید را محاسبه کنید.

جدول زیر، فواصل کانونی موثر برخی از رایج ترین فواصل کانونی را هنگامی که با دوربین هایی با ضریب برش متداول استفاده می شوند، فهرست کرده است.

فاصله های کانونی معادل برای لنزها و ضرایب برش متداول:

امیدواریم که شما اکنون تصور واضح تری از معنای ضریب برش و این که چطور به شما اجازه می دهد صرف نظر از بدنه دوربین، لنزها را مستقیما با هم مقایسه کنید، داشته باشید. این به شما کمک خواهد کرد تا هنگام خرید تصمیمات آگاهانه تری بگیرید، و در انتخاب لنز مناسب برای عکاسی از یک صحنه به شما کمک کرده، و حدس و گمان ها و سردرگمی ها در انتخاب یک لنز را از بین می برد.

منبع

برگرفته از: photographymad

- - , .

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: Canon EOS 5D Mark II
• دیافراگم: f/14
• سرعت شاتر: ۱/۸۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-125
• فاصله کانونی: ۸۸mm

عکاس: آقای پدرام صفرزاده

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

در آرزوی هوای پاک و آسمان آبی برای شهر خویش…

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .